nuż

1. часцей у спалучэнні з a:

a nuż — а раптам; а што, калі;

a nuż nie przyjdzie? — а раптам ён не прыйдзе?;

a nuż się uda? — а раптам атрымаецца?;

2. давай, ну;

a mały nuż wrzeszczeć — а малы давай крычаць; а малы як закрычыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сла́бы, -ая, -ае.

1. Які мае малую сілу, магутнасць.

С. чалавек.

С. рухавік.

2. Нездаровы, хваравіты.

Слабая бабуля.

Слабыя нервы.

3. Які не вызначаецца моцным характарам; нястойкі.

Слабая натура.

Слабая воля.

4. Нязначны, малы.

Слабая падтрымка.

С. ўдзел.

5. Дрэнны, няўмела падрыхтаваны, выкананы недастаткова ўмела і пад.

С. вучань.

С. раман.

Сын с. ў матэматыцы.

6. Ненасычаны, нямоцны.

С. раствор солі.

Слабая гарэлка.

7. Нямоцна нацягнуты, свабодны.

Лейцы слаба (прысл.) нацягнуты.

◊

Слабае месца або слабы бок каго-чаго (разм.) — недахоп чый-н. або чаго-н.

|| наз. сла́басць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ме́ншы (выш. ст ад малы) der kléinere;

са́мы ме́нш der kleinste; jünger (малодшы);

ме́ншая ча́стка der kléinere Teil;

ме́ншае зло das kléinere Übel;

◊ па ме́ншай ме́ры, са́мае ме́ншае wénigstens, míndestens, zumíndest, zum Míndesten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

shadowy

[ˈʃædoʊI]

adj.

1) цяні́сты; цёмны

2) як цень; няя́сны, невыра́зны, слабы́, малы́

a shadowy outline — няя́сны абры́с

3) нерэа́льны, пры́відны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

niggardly

[ˈnɪgərdli]

1.

adj.

1) скупы́, скна́рлівы

2) малы́, мізэ́рны, скупы́; ску́па вы́дзелены

a niggardly gift — мізэ́рны падару́нак

2.

adv.

ску́па

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Дро́бны ’малы, дробны’ (БРС, Нас., Касп., Шат., Бяльк., Сцяшк., Сл. паўн.-зах. і г. д.). Гэта слова ўтворана яшчэ ў прасл. час (прасл. *drobnъ(jь); агляд матэрыялу гл. у Трубачова, Эт. сл., 5, 122) і лічыцца вытворным ад асновы *drob‑ (да *drobiti, *drobь).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

klein

1.

a мале́нькі, малы́

~ von Wuchs — невысо́кага ро́сту

der ~e Fínger — мізі́нец

von ~ auf — зма́лку, з мале́нства

2.

adv

bis ins Kléinste — да дро́бязей

~ ánfangen* — пачына́ць з мало́га

ein Wort ~ schréiben* — піса́ць сло́ва з мало́й лі́тары

ein ~ wénig — тро́шкі, кры́шку

~ béigeben* — пакара́цца, скара́цца, уступа́ць

◊ ~, áber fein — ≅ малы́ залатні́к, ды дарагі́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пры́гарад

1. Гарадское прадмесце (БРС).

2. Абгароджанае месца для жывёлы ў полі або ў лесе (Светл.).

3. Малы горад, які прыпісаны да вялікага (Нас. АУ).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

прысе́лак

1. Месца для сялібы (Сміл. Шат.).

2. Малы пасёлак, хутар (Нас. АУ, Сміл. Шат.). Тое ж прысёлак (АЛМ, 1, 20, 284).

□ в. Прысёлкі Лаг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

но́сік, ‑а, м.

1. Памянш.-ласк. да нос (у 1 знач.). Зося весела засмяялася, ад чаго яе малы кірпаты носік яшчэ больш задраўся ўгору. Ваданосаў.

2. Частка чайніка, збана і пад., праз якую выліваюць вадкасць.

3. Вострая або завостранай формы частка якога‑н. прадмета. Носік касы. □ Прыстаўляючы руку да носіка кожнага яечка, я прасвечваў іх на сонцы, глядзеў, ці свежыя яны. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)