д’я́бал м Téufel m -s, -; Dämon m -s, -mónen; böser Geist, Sátan m -s, -e;
малы́ сапра́ўдны д’я́бал der Kléine ist ein ríchtiger Téufel;
◊ каб цябе́ д’я́бал пабра́ў! (лаянк) hol dich der Téufel!;
да д’ябла! (лаянк) zum Téufel!
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
lesser [ˈlesə] adj. ме́ншы, малы́, нязна́чны;
to a lesser extent/degree у ме́ншай ступе́ні;
lesser known poets/works ме́ней вядо́мыя паэ́ты/тво́ры
♦
the lesser of two evils/the lesser evil ме́ншая з дзвюх бед;
of two evils choose the lesser з дзвюх бед выбіра́й ме́ншую
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
дзікава́та, прысл.
1. Прысл. да дзікаваты.
2. Трохі са страхам, трохі спужана. Малы адразу, як звярок, што пачуў волю, шыбануў у куток,.. прыціснуўся, дзікавата азірнуўся. Мележ.
3. безас. у знач. вык. Нязвыкла, няўтульна. Спачатку ў мужчынскай зямлянцы было дзікавата. Брыль.
4. безас. у знач. вык. Страшнавата, трохі жудасна. Хаты з глухімі, чорнымі вокнамі стаялі па абодва бакі вуліцы, І Дзімку, калі паглядваў на іх, было дзікавата.. ад іх маўклівай затоенасці. Капыловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мікраклі́мат
(ад гр. mikros = малы + klima, -atos = нахіл)
1) клімат невялікага ўчастка пэўнага геаграфічнага ландшафту, абумоўлены асаблівасцямі мясцовасці (параўн. макраклімат);
2) перан. узаемаадносіны, умовы працы ў невялікім калектыве, у сям’і.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
diminutive
[dɪˈmɪnjətɪv]
1.
adj.
1) малы́, мале́нькі, здрабне́лы
2) памянша́льны
2.
n.
1) мала́я рэч ці асо́ба; мініяту́ра f.
2) Gram. сло́ва ў памянша́льнай фо́рме
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
eddy
[ˈedi]
1.
n., pl. -dies
1) малы́ вір (вады́, паве́тра), віхо́р -ру́ m.
2) клубы́ (ды́му, імглы́, ду́мак)
2.
v.
круці́ць (-ца); бурлі́ць; вірава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
sup
I [sʌp]
v., (-pp-)
вячэ́раць; дава́ць вячэ́ру, частава́ць вячэ́рай
II [sʌp]
1.
v., (-pp-)
сёрбаць; піць малы́мі глытка́мі
2.
n.
малы́ глыто́к, каўто́к -ка́ m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ка́лман ’анучнік, зборшчык утыльсыравіны’ (Сцяшк.). Без адпаведнікаў. Слова па структуры нагадвае запазычанне, але відавочна малы арэал распаўсюджання лексемы сведчыць пра магчымы рэгіянальны наватвор. Хутчэй за ўсё, адантрапанімічнае ўтварэнне. З магчымых слав. паралелей звяртаюць на сябе ўвагу рус. зах.-бран. калманоги ’кульгавы’, бел. калматы ’касматы’ (гл.), адна к разглядаемае слова наўрад ці суадносіцца з імі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мале́ча ’маленькія дзеці, жывыя істоты’, ’драбната, драбяза’, ’дзіцяня’ (ТСБМ, Янк. 1, Сцяшк., Нас., Бяльк., Растарг.), ’чалавек нізкага росту’ (Растарг.). Укр. мале́ча ’малыя дзеці’, рус. мале́ча: смал. ’дзіця’, славен. malȏča ’дробязь’, серб.-харв. мало̀ћа ’малая колькасць’. Трубачоў (Проспект, 59–61) дапускае праблематычнасць пры ўзвядзенні гэтых форм да прасл. malotja; магчыма, ‑otja > ‑etja (?). Да малы́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рось ’малы, драбнюткі дожджык, імгла, туман, імжа’ (Нас., Гарэц., Бяльк., Юрч. Вытв., Мат. Маг., Байк. і Некр.; рагач. Мат. Гом.; ПСл, ЛА, 2), ’раса’ (ПСл). Рус. паўд. рось ’імжа, імгла’, ’раса’. Утворана пры дапамозе суф. *‑ь (з адцягненым значэннем) ад раса́ (гл.), магчыма, пры ад’ідэацыі морась (гл.). Сюды ж ёлкыя рось ’імгла’ (чавус., ЛА, 2).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)