Падру́чны ’які знаходзіцца пад рукамі, заўсёды ёсць; які выконвае падсобную работу’ (ТСБМ). Да рука (гл.). Падру́чны (вол) ’левы вол, які «пад рукою»’ (Янк. 1), подру́чны конь (вол) ’тс’ (ТС). Рус. подру́чная лошадь ’прыпражны конь з правага боку’, дан. падру́чны (падру́шны) вол ’вол з левага боку’, укр. підру́чний (вол) ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

страка́ты, -ая, -ае.

1. Такі, паверхня якога пакрыта палоскамі, плямамі розных колераў; рознакаляровы.

Стракатая тканіна.

С. дыван.

2. перан. Які вылучаецца неаднароднасцю, разнастайны, з розных элементаў.

С. склад насельніцтва.

3. Плямісты, разнашэрсны (пра масць жывёл); рознага апярэння (пра птушак).

С. дзяцел.

С. конь.

|| наз. страка́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

застры́гчы I сов., разг. (начать стричь ножницами) застри́чь

застры́гчы II сов., разг. (о лошади) нача́ть пря́дать, нача́ть прясть;

конь застры́г вуша́мі — конь на́чал пря́дать (прясть) уша́ми

застры́гчы III сов., этн., разг. застри́чь;

з. маладу́ю — застри́чь неве́сту

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

здыхлі́на, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і здыхляціна (у 2 знач.). — Здыхліна, сорамна проста. Раней у мяне быў конь — во! М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зае́зджаны, ‑ая, ‑ае.

Знясілены частай і працяглай яздой, работай без адпачынку. Заезджаны конь. // перан. Даўно ўсім вядомы; збіты. Заезджаная тэма. Заезджаны жарт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абму́ляны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абмуляць.

2. у знач. прым. З пашкоджанай ад трэння скурай. Абмуляны конь. Абмуляныя ногі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нахмы́ліцца, ‑ліцца; зак.

Прыціснуўшы вушы, падрыхтавацца да нападу або абароны (пра каня). Конь раптам нахмыліўся і, узмахнуўшы галавой, кінуўся на хлопчыка. Сіняўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hunter

[ˈhʌntər]

n.

1) паляўні́чы

2) шука́льнік -а m.

3) паляўні́чы саба́ка ці конь

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Рыса́к ’пародзісты конь’ (ТСБМ), рысакомі ’рыссю’ (Сцяшк.), рысако́м ’рыссю’ (Янк. 1). Няясна. Магчыма, ад ры́скаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

засячы́ся сов. (о лошади) засе́чься;

конь на шпа́ркім хаду́ мо́жа ~чы́ся — ло́шадь на бы́стром ходу́ мо́жет засе́чься

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)