чыстакро́ўны réinrassig, réinblütig;

чыстакро́ўны конь Vóllblut(pferd) n -(e)s, -e, Vóllblüter m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

каранні́к м (сярэдні конь у тройцы) Gábelpferd n -es, -e, míttleres Pferd im Dréigespann

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ды́хавічны

1. Átemnot-;

ды́хавічнае сапе́нне Átemnotschnaufen n -s, -;

2.:

ды́хавічны конь ein dämpfiges [an Dämpfigkeit, an kránkhafter Kúrzatmigkeit léidendes] Pferd

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

закульга́вець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Стаць кульгавым. — Конь мой белы закульгавеў, то няма як ехаць мне сягоння. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сівагры́вы, ‑ая, ‑ае.

З сівой грывай. Сівагрывы конь. / у вобразным ужыв. Заглядзіцца месяц сівагрывы, Дол пакрые тонкім серабром. Лявонны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мыт​I м., вет. мыт, род. мы́ту м., залазава́нне, -ння ср.;

ло́шадь в мы́те конь залазу́е.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анхітэ́рый

(ад гр. anchi = паблізу + -тэрый)

вымерлы трохпальцы конь, які быў пашыраны ў міяцэне (параўн. гіпарыён, палеатэрый).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ко́нскі ’вялікі, больш за свае звычайныя памеры’ (Жыв. сл.). Гл. конь 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паязды́ ’выязны конь’ (віл., Сл. ПЗБ). З польск. pojeździć > pojazd > пая́зд (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гне́дка, ‑і; Р мн. ‑дак; м.

Конь гнядой масці. Сцёпка смыкнуў гнедку за повад, і той выйшаў з лужыны. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)