apricot [ˈeɪprɪkɒt] n.

1. bot. абрыко́с; абрыко́савае дрэ́ва;

apricot jam абрыко́савы джэм

2. абрыко́савы ко́лер

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

restrained [rɪˈstreɪnd] adj. стры́маны; спако́йны;

a restrained smile стры́маная ўсме́шка;

a restrained colour спако́йны ко́лер

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cerise

[səˈri:z]

n.

вішнёвы ко́лер, ві́шня f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

зачырвані́ць, ‑ваню, ‑воніш, ‑воніць; зак., каго-што.

Зрабіць чырвоным, афарбаваць у чырвоны колер. Болю асабліва не было, а кроў цякла, зачырваніла ўсё галіфэ. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гемаглабі́н, ‑у, м.

Бялковае рэчыва ў саставе крыві, якое надае ёй чырвоны колер і служыць пераносчыкам кіслароду ад органаў дыхання да ўсіх тканак арганізма.

[Ад грэч. háima — кроў і лац. globus — шар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́цвісці, ‑цвіце; зак.

Страціць першапачатковы колер; зліняць. Выцвілі шпалеры на сценах. □ Валасы ў дзяўчыны выцвілі, твар загарэў, аж чорны стаў, а нос аблупіўся. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паране́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. параніць і параніцца. // Рана. Тамаш рабіў пільны агляд пальцаў з вонкавага боку: колер, мазалі, таўшчыня,.. параненне. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачырвані́ць, ‑чырваню, ‑чырвоніш, ‑чырвоніць; зак., што.

Афарбаваць у чырвоны колер. Яшчэ толькі-толькі сонца паднялося з-за лесу і пачырваніла верхавіны сілцоўскіх хат. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

храматафо́р, ‑а, м.

Спец.

1. У жывёл — пігментныя клеткі ў скурным покрыве, якія абумоўліваюць здольнасць жывёл зменьваць колер.

2. Бялковае цела пратаплазмы клетак водарасцей.

[Ад грэч. chrōma — колер, фарба і phorós — носьбіт.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́рва

(польск. barwa, ад с.-в.-ням. varwe)

1) колер, афарбоўка, фарба;

2) чырвань, густа-чырвоны колер;

3) гіст. форменнае адзенне (мундзір, ліўрэя) у Вялікім княстве Літоўскім.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)