vale [veɪl] n. dated or lit. дол, далі́на;

the Vale of the White House газо́н каля́ Бе́лага до́ма (ЗША);

the vale of tears ме́сца паку́т (метафара зямнога жыцця)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dangle

[ˈdæŋgəl]

v.

1) целяпа́цца, матля́цца, во́льна зьвіса́ць

2) Figur. круці́цца каля каго́; упада́ць, уляга́ць за кім

3) целяпа́ць чым, матля́ць чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

слі́на ж. фізіял. Spéichel m -s; Géifer m -s (пена каля рота);

выдзяле́нне слі́ны фізіял. Spéichelabsonderung f -, -en;

змачы́ць слі́най éinspeicheln vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

завіха́цца несов., разг. спеши́ть; хлопота́ть;

з. з рабо́тай — спеши́ть с рабо́той;

з. ўбіра́ць ячме́нь — спеши́ть убира́ть ячме́нь;

з. каля́ хво́рага — хлопота́ть во́зле больно́го

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўдня́ ср.

1. по́лдень м.;

пад п. — к полу́дню;

каля́ п. — о́коло полу́дня;

пасля́ п. — по́сле полу́дня;

2. полдня́;

папрацава́ць п. — порабо́тать полдня́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прахо́жы

1. прил. прохо́жий; проходя́щий;

~жыя лю́дзі — прохо́жие (проходя́щие) лю́ди;

2. в знач. сущ. прохо́жий;

~жыя спыня́ліся каля́ по́мніка — прохо́жие остана́вливались у па́мятника

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыпо́лак ’дошка гарбыль’ (Шат.). Укр. припо́лок ’дошка-аснова каля печы, на якой ляжаць дошкі падлогі’. Параўн. апо́лак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ро́змін, разьмі́н ’раз’езд на дарозе’ (Шат., Касп.), ’мінанне сустрэчных адзін каля аднаго’ (Стан.). Да разміну́цца, міна́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

За́дарга ’край’ (Мат. Гом.). Рус. дыял. задо́рга, за́дерга, за́дорага ’прыступак, лесвіца, брус, поручні для таго, каб залазіць на печ’, арханг., сіб. за́дорага ’частка пода печы па абодва бакі вусця па баках сярэдняй паласы’, пск., цвяр. за́дорга ’паласа абапал дарогі’; параўн. задорога ’месца каля дарогі, узвышэнне каля дарогі’, за́дорожина ’узвышэнне каля дарогі, плот, бервяно ў сцяне’, ярасл. за́дорожка ’прыступак, поручні ў печы’, чэш. zádrh ’нешта заторгнутае, паварот’, славац. zádrh ’нешта заторгнутае, падрапанае’, славен. zadȓga ’завязка’, ’вусік у лазы’, ’загар’. Відаць, бязафіксны наз. ад дзеяслова zadьrgati з дастаткова шырокім значэннем (гл. Трубачоў, Эт. сл., 5, 221).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нізавы́, -а́я, -о́е.

1. Які дзейнічае каля самай паверхні зямлі, вады і пад.

Н. вецер.

2. Які знаходзіцца ў нізкім месцы.

Нізавая дарога.

3. Які ўтварае ніжні ярус расліннага покрыва (спец.).

Нізавыя травы.

4. Які размяшчаецца ў нізоўях ракі.

Нізавыя гарады.

5. Які звязаны непасрэдна з масамі, з народам; які абслугоўвае масы, народ.

Нізавыя арганізацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)