генера́л-аншэ́ф
(фр. général en chef = галоўнакамандуючы)
генеральскае званне ў рускай арміі 18 ст.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
гросма́йстар
(ням. Grossmeister)
1) вышэйшае шахматна-спартыўнае званне;
2) галава каталіцкага духоўна-рыцарскага ордэна.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
групенфю́рэр
(ням. Gruppenfuhrer)
званне ў СС у фашысцкай Германіі, якое адпавядала званню генерал-лейтэнант.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
обергрупенфю́рэр
(ням. Obergruppenführer)
званне ў СС у фашысцкай Германіі, якое адпавядала званню генерала пяхоты.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
оберштурмфю́рэр
(ням. Obersturmfuhrer)
званне ў СС у фашысцкай Германіі, якое адпавядала званню обер-лейтэнанта.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ротэнфю́рэр
(ням. Rottenfuührer)
званне ў СС у фашысцкай Германіі, якое адпавядала званню унтэр-афіцэра.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
штабсшарфю́рэр
(ням. Stabsscharführer)
званне ў СС у фашысцкай Германіі, якое адпавядала званню штабс-фельдфебеля.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
АКАДЭ́МІК,
правадзейны член Акадэміі навук Беларусі, АН інш. дзяржаў, а таксама некаторых галіновых акадэмій. Выбіраецца на агульным сходзе акадэміі. Існуюць званні ганаровы акадэмік, замежны член і ганаровы член акадэміі. На Беларусі званне акадэміка ўведзена 26.12.1928, калі СНК БССР зацвердзіў першы склад правадзейных членаў Бел. АН.
т. 1, с. 179
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
чырванафло́цец, ‑флотца, м.
Воінскае званне радавога саставу Ваенна-Марскіх Сіл СССР з 1935 да 1946 г., калі яно было заменена званнем «матрос». Калі б ведалі дзяўчаты. Што за служба ў іхніх хлопцаў, У адважных, слаўных хлопцаў — Маракоў-чырванафлотцаў. Гілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
свежаспе́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Нядаўна, толькі што спечаны. Свежаспечаны хлеб.
2. перан. Разм. Які нядаўна, толькі што стаў кім‑н., заняў пасаду, атрымаў званне. — Што ў цябе? — пытаў Кастусь. — Дваццаць пяць новых, — казаў Вярыга. — Свежаспечаных. Дзіва, кумок, а не хлопцы. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)