усто́й м.

1. стр. усто́й;

2. чаще мн., перен. усто́и;

мара́льныя ўсто́і — мора́льные усто́и;

у. жыцця́ — усто́и жи́зни

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

insurance [ɪnˈʃʊərəns] n.

1. страхава́нне;

life insurance страхава́нне жыцця́

2. страхавы́ ўзно́с; страхава́я прэ́мія

3. (against) сро́дак абаро́ны; гара́нтыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

morally [ˈmɒrəli] adv. мара́льна; дабрачы́нна;

be morally responsible (for) быць мара́льна адка́зным (за);

live morally ве́сці дабрачы́нны лад жыцця́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пажыццёвы, ‑ая, ‑ае.

Які цягнецца ўсё жыццё, да канца жыцця. Пажыццёвая пенсія. Пажыццёвае зняволенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нетрыва́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць нетрывалага. Рэвалюцыя зламала стары лад жыцця, паказала яго нетрываласць. Адамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непракты́чнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць непрактычнага. Непрактычнасць прапановы.

2. Адсутнасць практычных адносін да жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апо́лаг, ‑а, м.

Кароткае алегарычнае апавяданне з жыцця жывёл, якое мае выразна выказаную мараль.

[Грэч. apologos — апавяданне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

качэ́ўнікі, ‑аў; адз. качэўнік, ‑а, м.

Народ, племя, якія вядуць качавы спосаб жыцця; вандроўнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мані́лаўшчына, ‑ы, ж.

Бяздзейныя, летуценныя, адарваныя ад рэчаіснасці адносіны да навакольнага жыцця; беспадстаўная бесклапотнасць.

[Ад імя Манілава — персанажа «Мёртвых душ» Гогаля.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закало́цца, ‑калюся, ‑колешся, ‑колецца; зак.

Пракалоўшы сябе чым‑н. вострым, пазбавіцца жыцця. Закалоцца кінжалам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)