геле́ртэр, ‑а, м.
Кніжн. Вучоны з чыста кніжнымі, адарванымі ад жыцця ведамі; схаласт, начотчык.
[Ням. Gelehrter.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)