шкла... (гл. шкло...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «шкло...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: шклавар, шклаграфія, шкларэзны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

никто́ мест. ніхто́ (род., вин. ніко́га, дат. ніко́му, твор. нікі́м, пред. ні аб кім);

никто́ ино́й (друго́й) ніхто́ і́ншы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мультыпле́ты

(лац. multipletus = складаны, шматкратны)

група спектральных ліній, якія размешчаны блізка адна ад другой.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

жыцця... (гл. жыцце...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая ўжываецца замест «жыцце...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: жыццядзейны, жыццяздольны, жыццялюб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заа... (гл. зоа...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «зоа...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: заалогія, заапарк, зааспора, заатэхнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зла... (гл. зло...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «зло...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: злапомны, зламысны, злаякасны, зларадны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ільна... і льна... (гл. ільно...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «ільно...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: ільнаводства, ільнасеялка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кардыя... (гл. кардыё...).

Першая састаў. ная частка складаных слоў; ужываецца замест «кардыё...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: кардыяграма, кардыяграфія, кардыялогія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неакласіцы́зм, ‑у, м.

Розныя па сацыяльнай накіраванасці плыні ў мастацтве другой паловы 19–20 стст., якім уласцівы зварот да традыцый антычнасці, эпохі Адраджэння і класіцызму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пан...,

Першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на поўны ахоп з’явы, на поўнае панаванне, поўную перавагу таго, што абазначана другой часткай, напрыклад: панславізм, пантэізм.

[Грэч. pán — усё.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)