Wíderspiel
n -(e)s, -e
1) (по́ўная) проці- ле́гласць
2) гульня́ [дзе́янне] проціле́глага бо́ку
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
cricket
I [ˈkrɪkət]
n.
цвырку́н -а́ m.
II [ˈkrɪkət]
1.
n.
1) кры́кет -у m. (гульня́)
2) informal сумле́нная гульня́; сумле́ннасьць, шчы́расьць, адкры́тасьць f.
it is not cricket — не па пра́вілах, несумле́нна, ні́зка
2.
adj.
зго́дна з пра́віламі, сумле́нны
3.
v.i.
гуля́ць у кры́кет
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
заба́ва ж Belústigung f -, -en, Vergnügen n -s (пацеха); Kúrz weil f -, Zéitvertreib m -s (баўленне часу); Spieleréi f -, -en (гульня)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
руле́тка ж
1. тэх Bándmaß n -es, -e, Zentimétermaß n, Róllbandmaß n;
2. (гульня) Roulétt(e) [ru-] n -s, -e і -s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
gra
ж.
1. гульня;
gra słów — гульня слоў;
gra kolorów — зіхценне (пераліванне) колераў;
gra na giełdzie — біржавая гульня;
2. ігра (на музычным інструменце);
gra nie warta świeczki — апуха не варта кажуха; скурка не варта вычынкі;
kto/co wchodzi w grę — гаворка ідзе пра каго/што; хто/што бярэцца пад увагу
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
збунтава́цца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; зак.
Разм.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Змяшацца, пераблытацца. Думкі ў галаве збунтаваліся. Гульня збунтавалася.
2. Падняць бунт; узбунтавацца. У гміне павінен спешна адбыцца суд над сялянамі, больш чым над палавінай вёскі, якія збунтаваліся і не пайшлі да пана на работу. Чарот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закулі́сны, ‑ая, ‑ае.
1. Які знаходзіцца або адбываецца за кулісамі. Андрэй пацягнуў Вольгу і Паддубнага за сабою, пацягнуў за сцэну, каб вывесці закулісным ходам. Пестрак.
2. перан. Скрыты, тайны. Закулісныя перагаворы. □ Тышкевіч цярпліва чакаў сваёй чаргі. Чамусьці было прыкра, што вядзецца нейкая закулісная гульня ў размеркаванне партфеляў. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гарадкі́, ‑оў; адз. гарадок, ‑дка, м.
Спартыўная гульня, у якой ігракі, падзяліўшыся на дзве групы, выбіваюць бітой з чужога горада (начэрчанага на зямлі квадрата) дурні, расстаўленыя ў форме розных фігур. Згуляць у гарадкі. // Драўляныя цыліндрычныя цуркі для гэтай гульні. Пад шум і гук размах рукі Збіваў здалёку гарадкі. Багдановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
біру́лька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.
1. Упрыгожанне, падвеска на ланцужку кішэннага гадзінніка, бранзалета і пад.
2. толькі мн. (біру́лькі, ‑нек). Гульня, якая заключаецца ў тым, каб з кучкі дробных прадметаў выбраць кручком адно за адным, не пасунуўшы пры гэтым астатніх.
•••
Гуляць у бірулькі гл. гуляць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ка́ртачны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да карты, карт (у 2 знач.). Картачная гульня. // Звязаны з гульнёй у карты. Картачны доўг. // Прызначаны для гульні ў карты. Картачны стол.
2. Які мае адносіны да карткі (у 1, 4 знач.). Картачны каталог.
•••
Картачная сістэма гл. сістэма.
Картачны домік гл. домік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)