малалі́кі, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і малаколькасны. Малалікая ўпачатку група Бондара, якая перабралася на правы бок чыгункі, імкліва абрастае людзьмі. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжпарла́менцкі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да парламентаў розных дзяржаў. Міжпарламенцкая група.

2. Які адбываецца паміж парламентамі. Міжпарламенцкі абмен думкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрары́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тэрарыста, уласцівы яму. Тэрарысцкая група. □ Зінаіда Жучэнка — надзвычай давераная фігура ў тэрарысцкім асяроддзі. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фіна-уго́рскі, ‑ая, ‑ае.

У выразе: фіна-угорскія мовы — група роднасных моў, якія разам з самадыйскімі мовамі складаюць уральскую сям’ю моў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

brigade [brɪˈgeɪd] n.

1.mil. кама́нда, атра́д

2. брыга́да; кама́нда;

the anti-smoking brigade гру́па па барацьбе́ з курэ́ннем

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

табар,

лагер; вайсковы лагер з абозам; група вандроўных цыганоў.

т. 15, с. 365

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

параўна́льна, прысл.

1. У дастатковай ступені, болей або меней.

П. невялікі тэрмін.

Дзень прайшоў п. спакойна.

2. у знач. прыназ. з Т. У параўнанні з кім-, чым-н. (ужыв. з прыназ. «з»).

Гэта група п. з іншымі зрабіла вялікую работу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тка́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Група аднародных, звязаных паміж сабой клетак, якія выконваюць адну і тую ж функцыю ў арганізме.

Тлушчавая т.

Мышачная т.

2. Тое, што і тканіна (у 2 знач.).

|| прым. тка́нкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клас​I м (сацыяльная група) Klásse f -, -n;

барацьба́ класаў паліт Klássenkampf m -(e)s, -kämpfe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вугляво́ды, ‑аў; адз. вуглявод, ‑у, М ‑дзе, м.

Група арганічных злучэнняў, у састаў якіх уваходзяць вуглярод, кісларод і вадарод (напр., крухмал, цукар).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)