славя́не, -вя́н, адз. славяні́н, -а, м.
Адна з самых вялікіх у Еўропе груп роднасных па мове і культуры народаў (беларусы, палякі, балгары і інш.), якія ўтвараюць тры галіны: усходне-, заходне- і паўднёваславянскую.
|| ж. славя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым. славя́нскі, -ая, -ае.
Славянскія мовы.
С. эпас.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ла́яць, ла́ю, ла́еш, ла́е; лай; ла́яны; незак., каго-што.
1. Называць лаянкавымі словамі, ганьбіць.
Л. адна адну.
2. Дакараць, рабіць вымову.
Настаўнік лаяў вучня за прагул.
|| зак. вы́лаяць, -лаю, -лаеш, -лае; -лай; -лаяны і абла́яць, -ла́ю, -ла́еш, -ла́е; -ла́й; -ла́яны.
А. у газеце (адмоўна выказацца пра каго-, што-н.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
раскашава́цца, -шу́юся, -шу́ешся, -шу́ецца; -шу́йся; незак. (разм.).
1. Жыць у раскошы, мець усяго ў дастатку.
2. і (рэдка) зак. Жыць (пачаць жыць) або размяшчацца (размясціцца) дзе-н. вельмі свабодна, на вялікай плошчы.
Раскашуецца адна ў такой вялікай кватэры.
3. перан. Буйна расці на прыволлі.
Раскашуецца пад плотам крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
варыя́нт
(фр. variant, ад лац. varians, -ntis = які змяняецца)
1) разнавіднасць, відазмяненне, адна з магчымых камбінацый чаго-н.;
2) адна з некалькіх рэдакцый якога-н. твора, афіцыйнага дакумента або іх часткі;
3) адна з магчымых камбінацый у шахматнай ці шашачнай гульні.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Паня́цце ’адна з форм адлюстравання свету ў мысленні чалавека; уяўленне аб чым-н.; веданне чаго-н.’ (ТСБМ). З рус. поня́тие ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 40).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кіры́ліца, ‑ы, ж.
Адна з дзвюх стараславянскіх азбук, якая лягла ў аснову рускага, беларускага, украінскага і іншых алфавітаў.
[Ад імя славянскага асветніка 9 ст. Кірылы, які склаў гэту азбуку.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
клевяшчы́на, ‑ы, ж.
Адна‑, двух- або шматгадовая расліна сямейства парасонавых з белымі або чырванаватымі кветкамі і плодам сямянкай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
найме́нне, ‑я, н.
Назва, імя. Тут жыве адна дзяўчына па найменню Мілавіца, а на выгляд — як зарніца! Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стылаба́т, ‑а, М ‑баце, м.
У архітэктуры — ніжняя частка будынка, фундамент, на якім стаіць адна або некалькі калон.
[Грэч. stylobatēs.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ВАРЫЯ́НТ
[франц. variante ад лац. varians (variantis) які змяняецца],
1) відазмяненне, разнавіднасць; адна з магчымых камбінацый чаго-небудзь.
2) Адна з некалькіх рэдакцый якога-н. твора (літаратурнага, музычнага і да т.п.) або афіц. дакумента; відазмяненне якой-н. часткі твора (дакумента).
т. 4, с. 20
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)