was [wɒz, wəz] 1-я, 3-я асоба, адз. л., прошл. ч. ад be; He was late. Ён спазніўся;
She was alo ne. Яна была адна.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
монагене́з
(ад мона- + -генез)
адна радаслоўная, супольнасць, аднолькавасць паходжання.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дэмаго́гія, -і, ж.
1. Заснаванае на наўмысным скажэнні фактаў і падмане ўздзеянне на пачуцці, інстынкты маласвядомай часткі мас з разлікам на дасягненне сваіх мэт.
Прапагандысцкая д.
2. Разважанні або патрабаванні, заснаваныя на груба аднабаковым асэнсаванні і вытлумачэнні чаго-н.
Яго выступленне на сходзе — адна д.
|| прым. дэмагагі́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ла́яць, ла́ю, ла́еш, ла́е; лай; ла́яны; незак., каго-што.
1. Называць лаянкавымі словамі, ганьбіць.
Л. адна адну.
2. Дакараць, рабіць вымову.
Настаўнік лаяў вучня за прагул.
|| зак. вы́лаяць, -лаю, -лаеш, -лае; -лай; -лаяны і абла́яць, -ла́ю, -ла́еш, -ла́е; -ла́й; -ла́яны.
А. у газеце (адмоўна выказацца пра каго-, што-н.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
раскашава́цца, -шу́юся, -шу́ешся, -шу́ецца; -шу́йся; незак. (разм.).
1. Жыць у раскошы, мець усяго ў дастатку.
2. і (рэдка) зак. Жыць (пачаць жыць) або размяшчацца (размясціцца) дзе-н. вельмі свабодна, на вялікай плошчы.
Раскашуецца адна ў такой вялікай кватэры.
3. перан. Буйна расці на прыволлі.
Раскашуецца пад плотам крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
славя́не, -вя́н, адз. славяні́н, -а, м.
Адна з самых вялікіх у Еўропе груп роднасных па мове і культуры народаў (беларусы, палякі, балгары і інш.), якія ўтвараюць тры галіны: усходне-, заходне- і паўднёваславянскую.
|| ж. славя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым. славя́нскі, -ая, -ае.
Славянскія мовы.
С. эпас.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тур,
адзін круг танца; адна са ступеней выбараў; этап гульні, конкурсу.
т. 16, с. 32
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ВАРЫЯ́НТ
[франц. variante ад лац. varians (variantis) які змяняецца],
1) відазмяненне, разнавіднасць; адна з магчымых камбінацый чаго-небудзь.
2) Адна з некалькіх рэдакцый якога-н. твора (літаратурнага, музычнага і да т.п.) або афіц. дакумента; відазмяненне якой-н. часткі твора (дакумента).
т. 4, с. 20
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
варыя́нт
(фр. variant, ад лац. varians, -ntis = які змяняецца)
1) разнавіднасць, відазмяненне, адна з магчымых камбінацый чаго-н.;
2) адна з некалькіх рэдакцый якога-н. твора, афіцыйнага дакумента або іх часткі;
3) адна з магчымых камбінацый у шахматнай ці шашачнай гульні.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Паня́цце ’адна з форм адлюстравання свету ў мысленні чалавека; уяўленне аб чым-н.; веданне чаго-н.’ (ТСБМ). З рус. поня́тие ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 40).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)