ніза́цца, ніжацца; незак.
1. Набірацца, насаджвацца падрад на нітку, дрот і пад.
2. перан. Лёгка і свабодна падбірацца, спалучацца (пра думкі, словы і пад.). Машына скакала, гойдалася на калдобінах так, што часам у вачах цямнела, але думкі ўсё нізаліся адна на другую, адна святлей другой. Новікаў.
3. Зал. да нізаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
варыя́нт
(фр. variante, ад лац. varians, -ntis = які змяняецца)
1) відазмяненне, разнавіднасць, адна з магчымых камбінацый (напр. в. праекта);
2) адна з некалькіх рэдакцый твора, афіцыйнага дакумента (напр. новы в. песні).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
гладкаство́лы, ‑ая, ‑ае.
З гладкім ствалом. Толькі адна дарога і ведае, колькі было перавезена ў вёску стромкіх, гладкастволых бярозак. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кава́длачка, ‑а, н.
1. Памянш.-ласк. да кавадла.
2. Адна са слыхавых костачак у сярэднім вуху (у чалавека і млекакормячых).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кара́ліна, ‑ы, ж.
Адна паперка, зярніна караляў. У ліку багатых знаходак — залатая караліна і абломкі шкляных пасудзін блізкаўсходняга паходжання. «Помнікі».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэтрансля́тар, ‑а, м.
Спец. Адна з прамежкавых радыё- ці тэлевізійных станцый у ланцугу перадавальных і прыемных станцый. Касмічны рэтранслятар тэлебачання.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ху́ста, ‑ы, ДМ ‑сце, ж.
Вялікая хустка. Адна дзяўчына ў ружовай хусце Званчэй за ўсіх жартуе і смяецца. Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чуфа́, ‑ы, ж.
Адна- або шматгадовая травяністая расліна сямейства асаковых, клубні якой ужываюцца ў харчовай і кандытарскай прамысловасць земляны міндаль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Afghan
[ˈæfgən]
1.
n.
1) афга́нец -ца m., афга́нка f.
2) пушту́ (адна́ зь дзьвю́х гало́ўных мо́ваў Афганіста́ну)
2.
adj.
афга́нскі
•
- Afghan hound
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
дро́бязь, -і, мн. -і, -ей, ж.
1. зб. Прадметы малой велічыні; дробны тавар.
Прадавалася розная д.: іголкі, ніткі, напарсткі, аплікі.
2. зб. Жывыя істоты дробнага памеру.
Добрая рыба не бралася, клявала адна д.
3. зб. Дробныя грошы, манеты.
У кішэні пазвоньвала д.
4. Што-н., не маючае істотнага значэння, малаважная рэч.
Гэта дробязі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)