Verbum

бясшлю́бны, -ая, -ае.

Без шлюбу або па-за шлюбам (жыццё, быт, існаванне).

Бясшлюбнае жыццё.

|| наз. бясшлю́бнасць, -і, ж.

ве́руючы, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Чалавек, які верыць у існаванне Бога.

|| ж. ве́руючая, -ай, мн. -ыя, -ых.

невядо́масць, -і, ж.

1. гл. невядомы.

2. Адсутнасць звестак, ведаў аб кім-, чым-н.

3. Сціплае, непрыкметнае існаванне.

Жыць у невядомасці.

расфармірава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ру́ецца; зак.

Спыніць сваё існаванне ў якасці арганізаванай адзінкі.

Гарнізон расфарміраваўся.

|| незак. расфарміро́ўвацца, -аецца.

зні́шчыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -чыцца; зак.

Спыніць сваё існаванне, ліквідавацца, знікнуць.

|| незак. знішча́цца, -а́ецца.

|| наз. знішчэ́нне, -я, н.

няве́руючы, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Той, хто адмаўляе рэлігію, не верыць у існаванне Бога.

Ён н.

|| ж. няве́руючая, -ай, мн. -ыя, -ых.

ве́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які верыць у існаванне Бога; веруючы.

|| ж. ве́рніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. ве́рніцкі, -ая, -ае.

анімі́зм, -у, м.

Сістэма ўяўленняў пра існаванне духа, душы ў чалавека, жывёлы, расліны, прадметаў; адухаўленне сіл і з’яў прыроды.

|| прым. анімісты́чны, -ая, -ае.