вы́ясніцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ніцца; зак.

1. Стаць ясным, бясхмарным; распагодзіцца.

Неба выяснілася.

К вечару выяснілася (стала пагода; безас.).

2. Тое, што і высветліцца.

|| незак. выясня́цца, -я́ецца і выя́снівацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разблы́тацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -аецца; зак.

1. Раздзяліцца, разматацца.

Вузлы нарэшце разблыталіся.

Вяроўка з цяжкасцю разблыталася.

2. перан. Стаць ясным, зразумелым (разм.).

Клубок заблытаных спраў лёгка разблытаўся.

|| незак. разблы́твацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разблы́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

1. Раздзяліць, разматаць (зблытанае).

Р. валасы.

2. перан. Зрабіць ясным, зразумелым што-н., дабрацца да сутнасці чаго-н.

Р. складанае пытанне.

|| незак. разблы́тваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вуалі́раваць

(фр. voiler)

наўмысна рабіць што-н. не зусім ясным, выразным.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вы́яснець, ‑ее; зак.

безас. Стаць ясным, бясхмарным; праясніцца. Навальніца прайшла, і на дварэ выяснела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вуалі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Наўмысна рабіць што‑н. не зусім ясным, выразным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праясне́лы, ‑ая, ‑ае.

Які праяснеў, зрабіўся ясным. У праяснелым небе мігалі рэдкія зоркі, бралася на мароз. Сіняўскі. // Які стаў выразным, ясным (пра свядомасць). Гэтыя думкі, толькі больш праяснелыя, апанавалі .. [Барукова] зноў і цяпер, калі ён, змораны сонечным цяплом, пайшоў заснуць. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раз’ясні́цца, ‑ніцца; зак.

Стаць ясным, сонечным, праясніцца. Неба раз’яснілася, афарбавалася ў зеленаваты халодны колер. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антыцыкло́н, ‑у, м.

Зона з высокім атмасферным піскам, якая размяшчаецца паміж цыклонамі і характарызуецца ясным, сонечным надвор’ем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антыцыкло́н

(ад анты- + цыклон)

зона з высокім атмасферным ціскам, якая характарызуецца ясным, сонечным надвор’ем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)