лу́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Невялікае паглыбленне ў чым-н.; ямка.

Л. зуба.

|| памянш. лу́начка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. лу́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wgniecenie

н. увагнутасць; ямка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

калю́га ж (ямка на дарозе) Schlágloch n -(e)s, -löcher

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

калю́га, ‑і, ДМ ‑люзе, ж.

Ямка на дарозе, выбітая коламі, звычайна з вадой, граззю. Заглушэў зусім вялікі стары шлях. Размыты з бакоў веснавымі ручаямі, пакарабачан даўнымі засохлымі калюгамі. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

socket [ˈsɒkɪt]n. упа́дзіна, запа́дзіна, заглыбле́нне, я́мка;

an eye socket вачні́ца;

a socket for an electric light bulb патро́н (электрычны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

біяглі́фы

(ад бія- + гр. glyphe = паглыбленне, ямка)

выкапнёвыя сляды жыццядзейнасці арганізмаў на паверхні або ўнутры асадачных парод.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

заглыбле́нне, ‑я, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. заглыбляцца — заглыбіцца.

2. Паглыбленне, упадзіна, ямка ў чым‑н. У высокай траве.. ляжалі па крузе сем абчасаных камянёў, а ў цэнтры.. восьмы, з правільна круглым заглыбленнем наверсе. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кы́бка ’ямка ў печы’ (Шушк.). Гл. кебка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кэ́бка ’прымурак’ (Сл. паўн.-зах.), ’ямка ў печы’ (Шатал.). Гл. кебка, кыбка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вільна ’ямка ў зямлі пры гульні і для гульні ў «вільну»’ (Шн., Мат., 3). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)