нітраэма́ль

(ад нітра- + эмаль)

фарба, прыгатаваная на аснове нітралаку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

адамантабла́сты

(ад адамант + -бласты)

клеткі эпітэлію, якія выпрацоўваюць эмаль у каронцы зуба.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

polewa

ж.

1. паліва; эмаль;

2. кул. глазура

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

glazura

ж.

1. паліва; эмаль;

2. кул. глазура

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

эмалиро́вка ж.

1. (действие) эмалірава́нне, -ння ср., эмаліро́ўка, -кі ж.;

2. (слой эмали) разг. эмаліро́ўка, -кі ж., эма́ль, -лі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фіні́фць

(ад гр. chymeyton, ад chymeyo = змешваю)

эмаль для пакрыцця металічных вырабаў і для нанясення ўзору на фарфор.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Schmelz

m -es, -e

1) тэх. эма́ль; палі́ва; глазу́ра

2) бляск, пералі́вы (колераў, гукаў)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сма́льта

(ням. Smalte, ад іт. smalto = эмаль, глазура)

каляровае непразрыстае шкло ў выглядзе кубікаў або пласцінак, якое выкарыстоўваецца для мазаічных работ.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

enamel

[ɪˈnæməl]

1.

n.

1) эма́ль f. (зубна́я й для по́суду)

2) глязу́ра, палі́ва f. (для гліня́ных вы́рабаў)

3) эмалява́ныя рэ́чы або́ по́суд

2.

v.t.

пакрыва́ць эма́льлю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ВЯЛІ́КІ У́СЦЮГ,

горад у Расіі, цэнтр раёна ў Валагодскай вобл., на р. Сухана. Вядомы з 1212. 47,5 тыс. ж. (1994). Чыг. станцыя. Рачны порт. Аэрапорт. Суднабудаванне і суднарамонт (грузавыя цеплаходы, баржы, краны, буксірныя лябёдкі і інш.), металаапр., лёгкая (шчацінна-шчотачная, швейная, гарбарна-галантарэйная і інш.), дрэваапр. (вытв-сць фанеры, мэблі, буд. матэрыялаў), харч. прам-сць. Краязнаўчы музей.

Шматлікія помнікі архітэктуры надаюць гораду маляўнічасць і непаўторнасць (цэрквы Ушэсця і Спаса-Праабражэнская, саборы Міхаіла-Архангельскага і Троіца-Гледзенскага манастыроў, усе 17 ст., царква Дзмітрыя Салунскага, 1700—08, і інш., будынкі ў стылі барока і класіцызму). З 17 ст. Вялікі Усцюг — цэнтр маст. рамёстваў: прасечанае жалеза, рознакаляровая эмаль, сярэбраная філігрань, акоўка бляхай з малюнкам («мароз на блясе»), чаканка. З 18 ст. развіваецца велікаусцюжскае чарненне па серабры.

т. 4, с. 386

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)