часці́ца, -ы, мн. -ы, -ці́ц, ж.

1. У граматыцы: службовае слова, якое не мае самастойнага значэння, а выражае розныя сэнсавыя, мадальныя і эмацыянальныя адценні слоў, словазлучэнняў і сказаў.

2. Элементарная частка ў складзе якога-н. рэчыва (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кле́тка², -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Элементарная адзінка будовы жывога арганізма, якая складаецца з ядра, пратаплазмы і абалонкі.

Нервовая к.

|| памянш. кле́тачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. кле́тачны, -ая, -ае.

Клетачнае ядро.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

а́лгебра, ‑ы, ж.

Вялікі раздзел матэматыкі, які вывучае агульныя законы дзеянняў над велічынямі незалежна ад іх лікавых значэнняў. Падручнік па алгебры. Элементарная алгебра.

[Араб. al-găbr.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

матэма́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Навука аб колькасных суадносінах і прасторавых формах навакольнага свету. Элементарная матэматыка. Вышэйшая матэматыка.

•••

Дыскрэтная матэматыка — матэматыка, заснаваная на вывучэнні дыскрэтных велічынь.

[Грэч. mathēmatikē, ад máthēma — навука, веды.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

элемента́рны прям., перен. элемента́рный;

~ная матэма́тыка — элемента́рная матема́тика;

~ныя ўмо́вы — элемента́рные усло́вия;

э. падыхо́д да спра́вы — элемента́рный подхо́д к де́лу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

часці́ца, ‑ы, ж.

1. У граматыцы — службовае слова, якое не мае самастойнага значэння, а выражае розныя сэнсавыя, мадальныя і эмацыянальныя адценні слоў, словазлучэнняў і сказаў.

2. Спец. Элементарная частка ў складзе якога‑н. рэчыва. Электроны — найдрабнейшыя часціцы матэрыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антыгіперо́н

(ад анты- + гіперон)

элементарная антычасціца ў дачыненні да масы гіперона.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

граме́ма

(ад гр. gramma = рыса, мяжа)

лінгв. элементарная адзінка граматычнага значэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мікраапера́цыя

(ад мікра- + аперацыя)

элементарная аперацыя перапрацоўкі інфармацыі электронна-вылічальнай машынай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пазітро́н

[ад пазі(тыўны) + -трон]

элементарная часціца з дадатным зарадам, маса якой роўная масе электрона.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)