n -s, - шэпт; ці́хая гамо́нка; цурча́нне, цу́рканне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
offstage[ˌɒfˈsteɪdʒ]adj. закулі́сны; які́ адбываецца за кулі́самі/за сцэ́най тэа́тра;
offstage whisper/sound effectsшэпт/гукавы́я эфе́кты за кулі́самі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
уло́ўны
1. улови́мый;
ле́дзьве ўло́ўны шэпт — едва́ улови́мый шёпот;
2.рыб. уло́вный;
у. год — уло́вный год
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паўшэ́пт, ‑у, М ‑пце, м.
Нягучная гаворка, амаль шэпт. Хутка начальніцкі гнеў улёгся, і тады пачуўся паўшэпт дзядзькі Косці: — Заўтра чакаецца налёт савецкай авіяцыі на вузел...Шчарбатаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
stealthy
[ˈstelӨi]
adj.
та́йны, патае́мны, скры́ты
stealthy glance — по́зірк крадко́м
stealthy whisper — патае́мны шэпт
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
заду́шлівы, ‑ая, ‑ае.
1. Які спірае дыханне, робіць яго цяжкім; удушлівы. За імі [жывымі ценямі] ўслед задушлівы і горкі паўзе куродым...Федзюковіч.
2. Такі, як пры ўдушшы. — Бяры нож! Вунь!.. — пачуў.. [Багдан] задушлівы шэпт Бычыхі.Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чарно́та, ‑ы, ДМ ‑ноце, ж.
Разм. Тое, што і чарната. Быццам чарноты з аслеплае ночы Шэпт гэты ўраз пазрываў, пазнімаў.Чарнушэвіч.Косы дзёрзкія звоняць супраць белае шляхты, супраць царскай чарноты за праўду чырвоных!Летка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ледзь уло́ўная ўсме́шка ein kaum mérkliches Lächeln;
ледзь уло́ўны шэпт ein kaum hörbares Flüstern
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
дрымо́та, ‑ы, ДМ ‑моце, м.
Санлівасць; паўсон. Стомленасць і ціхі шэпт хвой хіліў да сну, але партызаны сіліліся перамагчы дрымоту.Шчарбатаў.Дрымота, якая агарнула мяне на вольным лясным паветры, перадалася і Галінцы, і неўзабаве мы абедзве моцна заснулі.Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стагна́нне, ‑я, н.
Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. стагнаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Ночы цяпер стаялі зорныя .. і да самай раніцы чуліся тут: моцны шэпт, кашаль, стагнанне, божканне.Чорны.Толькі зрэдку на світанні, Як павейваў вецярок, Журба чулася, стагнанне, — Плакаў ссечаны дубок.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)