скрабні́ца, ‑ы, ж.

Металічная шчотка для чысткі коней. Коней і кароў шаравалі скрабніцамі і шчоткамі. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палацёрны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да націрання падлогі. Палацёрныя работы. // Прызначаны для націрання падлогі. Палацёрная шчотка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шва́бра ж. шва́бра, -ры ж.; шчо́тка (ве́нік) для падло́гі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

toothbrush

[ˈtu:Өbrʌʃ]

n.

зубна́я шчо́тка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Bürste

f -, -n шчо́тка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

тарцо́ўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы, ж.

1. Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. тарцаваць.

2. Тарцовачны станок.

3. Малярная шчотка з доўгім шчаціннем.

4. Разм. Тарцовая маставая.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hairbrush

[ˈherbrʌʃ]

n.

шчо́тка для валасо́ў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Záhnbürste

f -, -n зубна́я шчо́тка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

szczoteczka

ж. шчотачка;

szczoteczka do zębów — зубная шчотка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пагусце́ць, ‑ее; зак.

Стаць, зрабіцца густым, гусцейшым. Хвойнік пагусцеў. □ Паветра пагусцела, напоўнілася новымі пахамі. Шахавец. Сеялі жыта рэдка, а яно закусцілася, пагусцела і цяпер, як шчотка, было роўнае на ўсім полі. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)