бе́лчын бе́личий;
~на фу́тра — бе́личья шу́ба;
~на гняздо́ — бе́личье гнездо́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
даха́
(рус. доха, ад калм. dacha)
шуба з футравымі верхам і падкладкай.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
даха́, ‑і́, ДМ дасе́; мн. до́хі (з ліч. 2, 3, 4 дахі́), дох; ж.
Шуба з футравымі верхам і падкладкай. [Верка Кахановіч] была апранутая ў новую яркага колеру даху, у шапачцы з таго самага футра. Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Павалочка ’кажух, пакрыты сукном, шуба’ (Бяльк., Сцяшк. Сл.). Рус. арх., наўг., перм. поволока ’верх, пакрышка кажуха’, цвяр. поволбчня, поволбчная шуба ’жаночы кажух, які пакрыты халстом’. Ад павалачыць < валачыць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мехI м. фу́тра, -ра ср., собир. фу́тры, -раў;
на меху́ падбі́ты фу́трам;
шу́ба на меху́ фу́тра;
торго́вля мехом га́ндаль фу́трам.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вуне́ ’вунь’ (лельч., Куч.), ву́нека ’тс’ (Мат. Гом.). Да вунь, адносна суфіксацыі гл. Шуба, Прыслоўе, 62, 64.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Анічу́ць ’ні ў якай меры’, з прыслоўя чуць пры дапамозе прыстаўкі ні і ўзмацняльнай часціцы а (Шуба, Прыслоўе, 182).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Во́чым, во́чымна ’надта’ (Шн., 1, рэч.; Сцяшк., КТС). Запазычанне з рус. очень, оченно ’тс’; параўн. бел. о́чынь < рус. оч́ень (Шуба, Прыслоўе, 184).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ву́на ’вунь’ (Яўс.), ву́нака ’вунь’ (шчуч., З нар. сл.), ву́накі (Яўс.). Да вун 2 з т. зв. «пустымі» суфіксамі (Шуба, Прыслоўе, 62).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Насупор ’насуперак, напроціў’ (Шуба, Прысл., 138), балг. насупор ’напроціў, наадварот, наперакор’. Звязана з пе́рці, пру (гл.), параўн. славен. sôpər ’насустрач’ і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)