◎ Кля́йсцер: «Не штукар масцер, калі лепіцца кляйсцер» (Янк. БП). Укр. кляйстер. Праз польск. klajster з ням. Kleister (ЕСУМ, 2, 457).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

фо́кусник

1. фо́куснік, -ка м.;

2. перен. фо́куснік, -ка м., штука́р, -ра́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мудрэц ’мудры, разумны чалавек’ (ТСБМ), ’кемлівы, вынаходлівы, штукар’ (міёр., З нар. сл.; ТС), ’хітрун’ (Бяльк.). Да прасл. mǫdrьcь. Гл. му́дры 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

majsterkowicz

м. аматар майстраваць, штукар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

żartowniś

м. жартаўнік, штукар, забаўнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zmyślacz

м. разм. выдумшчык, штукар, мудрагель

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

trickster

[ˈtrɪkstər]

n.

ашука́нец -ца, махля́р -а́ m.; штука́р -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zabawniś

м. разм. жартаўнік, жартун; штукар, штукант

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́хваціць, ‑хвачу, ‑хваціш, ‑хваціць; зак., што.

Тое, што і выхапіць. Страшэнны штукар і свавольнік гэты Нёман. Кожны год удзярэ ён якую-небудзь штуку: то выкаціць на чый-небудзь шнур стары .. труп дрэва, то выхваціць цэлую луку ў адных і прыточыць другім. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буфо́н

(фр. bouffbn, ад іт. buffbne)

1) акцёр, які выконвае камічныя ролі ў аперэтках і вадэвілях;

2) перан. жартаўнік, штукар.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)