паадліпа́ць, ‑ае; зак.

Разм. Адліпнуць, адстаць у многіх месцах, поўнасцю — пра ўсё, многае. Паадліпалі краі пластыра. Паадліпалі шпалеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адлупі́цца, ‑лупіцца; зак.

Аддзяліцца, адарвацца (пра што‑н. прымацаванае, прыклеенае). Шпалеры ў кутку адлупіліся. Падклейка ў чаравіках адлупілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

муа́равы текст. муа́ровый;

~вае пла́цце — муа́ровое пла́тье;

~выя шпале́ры — муа́ровые обо́и

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перакле́іць, -е́ю, -е́іш, -е́іць; -е́ены; зак., што.

1. Наклеіць, паклеіць нанава, у іншым месцы.

П. шпалеры.

2. Склеіць усё, многае.

|| незак. перакле́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. перакле́йванне, -я, н. і перакле́йка, -і, ДМ -кле́йцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замо́жнасць, ‑і, ж.

Добрая матэрыяльная забяспечанасць; дастатак, багацце. Кінулася ў вочы.. заможнасць: у хаце новыя шпалеры, гардзіны на вокнах, дарожкі на падлозе, піяніна. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́цвісці, ‑цвіце; зак.

Страціць першапачатковы колер; зліняць. Выцвілі шпалеры на сценах. □ Валасы ў дзяўчыны выцвілі, твар загарэў, аж чорны стаў, а нос аблупіўся. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. гл. качаць.

2. Качаючы, надаць круглую форму чаму-н.

С. з хлеба галушку.

С. у трубку шпалеры.

3. Качаючыся, прыціснуць да зямлі, змяць (разм.).

С. пасевы жыта.

|| незак. ска́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шпале́ра ж.

1. (насценны дыван) Gobelintapete [gobə´lɛ̃:-] f -, -n;

2. мн.:

гл. шпалеры

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Tapéte

f -, -n

1) pl. шпале́ры

2) насце́нны дыва́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

паадкіда́цца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́ецца; -а́емся, -а́ецеся, -а́юцца і паадкі́двацца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -аецца; -аемся, -аецеся, -аюцца; зак.

1. Адкінуцца, адваліцца тулавам назад — пра ўсіх, многіх.

П. на спінкі крэслаў.

2. Адпасці (пра многае).

Паадкідаліся шпалеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)