узыхо́дны, ‑ая, ‑ае.

Які падымаецца, павышаецца; проціл. зыходны. Узыходныя патокі паветра. Узыходныя шляхі.

•••

Узыходная інтанацыя гл. інтанацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ювенало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае рэзервы чалавечага арганізма і шляхі захавання прымет маладосці на працягу даўгалетняга жыцця.

[Ад лац. juvenis — гоны, малады.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

báhnbrechend

a перан. які́ праклада́е [адкрыва́е] но́выя шляхі́; нава́тарскі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рэспіра́тарны

(ад лац. respirare = дыхаць)

дыхальны;

р-а інфекцыя — заражэнне праз дыхальныя шляхі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паадсяка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адсячы што‑н. у многіх месцах; адсячы ўсё, многае. Паадсякаць сухія галіны. Паадсякаць шляхі да адступлення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адамсі́т, ‑у, М ‑сіце, м.

Атрутнае рэчыва, якое раздражняльна дзейнічае на верхнія дыхальныя шляхі, выклікаючы спачатку чханне, потым рвоту і галаўныя болі.

[Ад уласнага імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

path [pɑ:θ] n.

1. даро́жка, сце́жка

2. шлях;

the path of freedom шлях свабо́ды (во́лі);

Our paths cross. Нашы шляхі перакрыжаваліся.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Überlandverkehr

m -s чыг. шляхі́ зно́сін на далёкую адле́гласць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

параскіса́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

Раскіснуць — пра ўсё, многае або пра ўсіх, многіх. Паўздуваліся, насмактаўшыся талай вады, параскісалі ад гразі шляхі. Хадановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камуніка́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. часцей мн. Шляхі зносін, лініі сувязі, а таксама энерга-, цепла-, газа- і водазабеспячэнне.

Водныя камунікацыі.

Падземныя камунікацыі.

2. Паведамленне, абмен думкамі, перадача інфармацыі пры дапамозе мовы (кніжн.).

Вусная мова як адзін са сродкаў камунікацыі.

|| прым. камунікацы́йны, -ая, -ае (да 1 знач.) і камунікаты́ўны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Камунікацыйныя лініі.

Камунікатыўныя функцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)