бегемо́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бегемота. Бегемотавая шкура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. гл. скура.

2. Невялікая вырабленая шкура жывёлы (для пашыву шапак, каўняроў і пад.).

3. Верхняе покрыва, абалонка пладоў.

С. памідора.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bearskin [ˈbeəskɪn] n.

1. шку́ра/фу́тра мядзве́дзя

2. фу́травы кі́вер (англійскіх гвардзейцаў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ба́рсавы, ‑ая, ‑ае.

Які належыць барсу; зроблены з футра барса. Барсавая шкура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кабарго́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кабаргі, належыць ёй. Кабарговая шкура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

леапа́рдавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да леапарда, належыць леапарду. Леапардавая шкура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіву́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сівуча, належыць яму. Сівучая шкура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́растак, ‑тка, м.

Спец. Шкура гадавалага цяляці, а таксама вырабленая з яе скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ягуа́равы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ягуара, належыць, уласцівы яму. Ягуаравая шкура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падаўжа́льнік, ‑а, м.

Прыстасаванне, пры дапамозе якога што‑н. падаўжаецца. Падаўжальнік для электрычнага шкура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)