Schatúlle

f -, -n шкату́лка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

я́шма, -ы, ж.

Горная асадкавая парода чырвонага, зялёнага або шэрага колеру, якая складаецца з дробных зерняў кварцу і халцэдону (выкарыстоўваецца як дэкаратыўны камень і для вырабу мастацкіх рэчаў).

Шкатулка з яшмы.

|| прым. я́шмавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

casket

[ˈkæskət]

n.

1) шкату́лка f.

2) труна́ f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

скры́начка ж., уменьш.-ласк. коро́бочка; я́щичек м.; шкату́лка, ла́рчик м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

малахі́тавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да малахіту. Малахітавае радовішча. // Зроблены з малахіту. Малахітавая шкатулка. Малахітавае шкло.

2. Колеру малахіту. Малахітавае плацце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інкрустава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад інкруставаць.

2. у знач. прым. Які мае інкрустацыю; з інкрустацыяй. Інкруставаная табакерка. Інкруставаная шкатулка. Інкруставаны срэбрам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ларе́ц м. куфэ́рак, -рка м.; скры́начка, -кі ж.; шкату́лка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Spíeldose

f -, -n музы́чная шкату́лка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ра́кавінны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ракавіны; зроблены з ракавіны (ракавін). Ракавінны вапняк. Ракавінная шкатулка.

2. Які мае ракавіну (у 1 знач.). Ракавінныя амёбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

jewel box, jewel case

шкату́лка для біжутэ́рыі; скры́нка на ювэлі́рныя вы́рабы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)