Русува́ць ’злаваць, шалець, лаяцца’ (Бяльк.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pieklić się

незак. разм. злавацца; шалець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

szaleć

незак.

1. шалець;

2. za kim/czym вар’яцець ад каго/чаго; шалець па кім

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ґіле́ць ’свавольнічаць, гарэзаваць, дурэць’ (Сл. паўн.-зах.). Паводле Сл. паўн.-зах., запазычанне з літ. gyliúoti ’шалець’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вар’ява́ць

(польск. wariować, ад лац. variare = змяняць, рабіць разнастайным)

1) быць крайне ўзбуджаным, раззлаваным; шалець;

2) раздражняць каго-н., даводзіць да шаленства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ашале́ць (БРС, Нас., Грынч., Сцяшк., Бяльк., Яруш., Касп., Шат.), укр., ошаліти, рус. ошалеть, польск. oszaleć, чэш.-мар. ošalíť. Гл. шалець, шаль.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пекеляв́аць ’пакутаваць’ (брасл., Сл. ПЗБ). Відаць, утворана паводле польск. piekłować ’рабіць пекла ў хаце’, pieklić się ’злаваць, шалець, вар’яваць, скандаліць’ (ад piekło).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

storm​2 [stɔ:m] v.

1. бушава́ць, штармі́ць, штармава́ць

2. крыча́ць, гарачы́цца; шале́ць ад зло́сці;

storm at smb. напада́ць на каго́-н.

3. mil. штурмава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wściekać się

незак.

1. раз(юшвацца, злавацца, злаваць;

2. шалець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Вірыдува́ць ’шалець, здзекавацца, самаўпраўнічаць’ (Юрч.). Да верадзі́ць (гл.), якое было пашырана суф. ‑ува‑ (‑ава). Параўн. укр. вередува́ти ’капрызіць’, рус. паўд. смал. вередова́ть ’тс’. Гл. таксама вірадаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)