пачаса́ць ​1, ‑чашу, ‑чэшаш, ‑чэша; зак.

1. што і без дап. Часаць некаторы час (гл. часаць ​1).

2. што. Пры дапамозе шчоткі, грэбеня і пад. ачысціць ад якіх‑н. прымесей усё, многае. Пачасаць лён. Пачасаць каноплі.

3. Разм. Хутка пайсці. [Стары:] — Там жа, за Ліпнякамі, будзе дарога паворана. А тут, па лубіне, я і пачашу, як па садзе... Ракітны.

пачаса́ць ​2, ‑чашу, ‑чэшаш, ‑чэша; зак., што.

1. Абчасаць усё, многае. Зруб стары ўжо. Але калі з аднаго боку пачасалі бярвенне — ён як новы. Пташнікаў.

2. і без дап. Часаць некаторы час (гл. часаць ​2).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чеса́ть несов.

1. (волосы, лён и т. п.) часа́ць;

2. (тело) чу́хаць;

заты́лок чеса́ть паты́ліцу чу́хаць;

3. (быстро делать что-л.) часа́ць;

чеса́ть языко́м мянці́ць (мало́ць, часа́ць) языко́м;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

часану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Аднакр. да часаць ​1 (у 1, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

часа́ны I

1. прич. чёсанный; см. часа́ць I 1;

2. прил. чёсаный

часа́ны II

1. прич. тёсанный; см. часа́ць II;

2. прил. тёсаный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

часа́ны ​1, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад часаць ​1 (у 1, 2 знач.).

2. у знач. прым. Апрацаваны часаннем ​1. Часаны лён.

часа́ны ​2, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад часаць ​2.

2. у знач. прым. Апрацаваны часаннем ​2. Свіран з часанага бруса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перечёсывать несов.

1. (всё, многое) часа́ць;

2. (заново) перачэ́сваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

czesać

незак.

1. часаць;

czesać wełnę — часаць воўну;

2. прычэсваць; рабіць прычоску

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кол, кала́, мн. калы́, кало́ў, м.

Завостраная на канцы палка, шост.

Часаць кляновы к.

◊

Хоць кол на галаве чашы каму — пра ўпартага, няўступчывага чалавека, які не паддаецца ўгаворам.

|| памянш. кало́к, калка́, мн. калкі́, калко́ў, м., кало́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м. і ко́лік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

hécheln

vt

1) часа́ць (лён)

2) разм. свары́цца, ла́яць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мы́кать несов.

1. обл. (лён, пеньку) часа́ць;

2. / го́ре мы́кать разг. гарава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)