шарасце́ць

‘шумець (шарасцеў чарот, шарасцеў вецер)’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. шарашчу́ шарасці́м
2-я ас. шарасці́ш шарасціце́
3-я ас. шарасці́ць шарасця́ць
Прошлы час
м. шарасце́ў шарасце́лі
ж. шарасце́ла
н. шарасце́ла
Загадны лад
2-я ас. шарасці́ шарасці́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час шарасцячы́

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Кудзелька М. С., гл. Чарот М.

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Schilf

n -(e)s, -e чаро́т; трыснёг

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sitowie

н. бат. чарот (Scirpus L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

куга́

(кр.-тат. qoga)

водная травяністая расліна сям. асаковых; азёрны чарот.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

схенапле́ктус

(ад гр. schoinos = чарот + plektos = віты, кручаны)

тое, што і схенус.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Трасці́на ‘тонкая пласцінка ў бёрдзе’ (ТСБМ, Касп.), ‘чарот, трыснёг’ (Сцяшк., Скарбы; зэльв., віл., ЛА, 1), трасціна́ ‘пласцінка ў бёрдзе’, ‘трыснёг, чарот’ (Сл. ПЗБ), тросціна́ ‘трыснёг, чарот’ (Бес.), трасці́на ‘багністае, зарослае чаротам месца’ (слонім., ДАБМ), тросці́на ‘пласцінка ў бёрдзе’ (ТС), трості́на ‘тс’ (лун., Шатал.), тро́стіна ‘чарот’ (беласт., Сл. ПЗБ), тросты́на ‘тс’, ‘буйное жыта’ (Сл. Брэс.), ст.-бел. тростина, тристина, трстина, трыстина, ‘чарот’ (ГСБМ). Гл. трысціна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

trzcina

ж. бат. трыснёг, трысцё; чарот (Phragmites Adans.);

trzcina cukrowa — цукровы трыснёг (Saccharum L.);

trzcina błotna — чарот

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

reed [ri:d] n.

1. bot. трыснёг, трысцё, чаро́т

2. mus. жале́йка, ду́дка; язычо́к;

the reeds of the orchestra язычко́выя інструме́нты арке́стра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Міла́ ’чарот лясны, Scirius silvaticus L.’ (Рук. сл. Бяльк.), міліца ’чарот лясны’ (мін., Кіс.). У выніку пераносу назвы міліца з расліны сіт (Juncus L.) (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)