немата́, -ы́, ДМ -маце́, ж.

1. Адсутнасць дару мовы.

Прыроджаная н.

2. перан. Нямая цішыня.

Вячэрняя н.

3. перан. Бяспраўе, прыгнечанасць.

Векавая н. і адсталасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

stillness [ˈstɪlnəs] n.

1. ціш, цішыня́

2. непару́шнасць, спако́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Tótenstille

f - мёртвая цішыня́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Láutlosigkeit

f - цішыня́; маўча́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Grábesstille

f - мёртвая цішыня́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Сці́хат ’страх’: аж сціхат глядзець (Марц.), сціхо́т ’страх, жах’ (навагр., Сцяшк. Сл.). Відаць, ад сціх 1 з экспрэсіўным суфіксам ‑ат (‑от); да семантыкі параўн. вусціш ’цішыня’ і вусцішна ’жудасна, страшна’ (гл.), а таксама сціхата́, сціхо́цце ’цішыня’ (Сцяшк. Сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dour [ˈdaʊə] adj. суро́вы (пра чалавека);

dour silence змро́чная цішыня́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

безмо́лвный маўклі́вы; (немой) нямы́;

безмо́лвная тишина́ няма́я цішыня́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

зма́нлівы, -ая, -ае.

1. Які тоіць у сабе зман, здольны паслужыць асновай няправільнага меркавання аб кім-, чым-н.

Зманлівая цішыня.

2. Які вабіць, чаруе.

Зманлівая далеч.

|| наз. зма́нлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

журбо́тны, -ая, -ае.

1. Ахоплены журбою, сумны, маркотны.

Журботная песня.

Журботныя вочы.

2. Які выклікае журбу, сум (пра час, выгляд чаго-н. і пад.).

Журботная цішыня балот.

|| наз. журбо́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)