kiwanie

н. гайданне, хістанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

chwianie się

н. хістанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Únschlüssigkeit

f - нерашу́часць, хіста́нне, вага́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Вібра́цыя ’рытмічнае хістанне пругкага цела’ (КТС, БРС). Запазычана праз рус. мову (Крукоўскі, Уплыў, 89) з франц. vibration ’хістанне, ваганне’ (Шанскі, 1, В, 91) < лац. vibratio < vibrare ’дрыжаць, хістацца’ (Даза, 750). Не выключана магчымасць запазычання з польск. wibracja, асабліва з музычнай тэрміналогіі. Сюды ж вібрант, вібратар, вібрацыйны (КТС, БРС), вібрыён (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

oscylacja

ж. фіз. асцыляцыя; хістанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

chybotanie

н. гайданне, гойданне, хістанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

chwiejność

ж.

1. хістанне, няўстойлівасць, хісткасць;

2. хістанне, ваганне;

chwiejność charakteru — слабасць характару

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Зыб ’лёгкае хістанне воднай паверхні’. Рус. зыбь. Ст.-рус. зыбь (XVI ст.). Ад дзеяслова зыбаць (гл.) з тэматычным ‑ь (< *‑ĭ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Vibratión

[v-]

f -, -en вібра́цыя, дрыжа́нне, хіста́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hesitation [ˌhezɪˈteɪʃn] n.

1. вага́нне, хіста́нне

2. запі́нка;

a pause of hesitation мо́мант нерашу́часці, затры́мка ў гаво́рцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)