2. Чалавек, які вышэй за ўсё ставіць асабістуто выгаду, карысць, асабісты інтарэс (пагард.).
Ён хабарнік і г.
|| ж.гандля́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.
|| прым.гандля́рскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
урві́цель, ‑я, м.
Разм.
1. Хапуга, хабарнік. [Турава:] — Колькі плаціш [за кватэру]? [Стэфка:] — Дваццаць пяць. — Ого-о! Ну і ўрвіцелі! Хапуны! — Турава злосна і брыдка вылаялася.Савіцкі.
2.Лаянк. Галаварэз, вісус. [Мацей Хмылю:] — Скідай дровы, урвіцель чортаў, не трэба далей везці.М. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
extortioner
[ɪkˈstɔrʃənər]
n.
1) вымага́льнік -а m.
2) абдзіра́ла -ы m. & f., ха́барнік -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
гандля́р, -ра́м.
1. торго́вец;
2. бары́шник;
3.презр. торга́ш;
ён ха́барнік і г. — он взя́точник и торга́ш
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хапу́га, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑пузе, Т ‑ай (‑аю), ж.
Разм. Той, хто хапае; прагны да нажывы; хабарнік, злодзей. Абнюхаў гэты ціхі кут Якісьці поп-хапуга, Царкву рашыў паставіць тут, Зрабіць святым паслугу.Жычка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абдзіра́лам., ж.разм. Léuteschinder m -s, -, Schínder m -s, -; Béutelschneider m -s, - (хабарнік, махляр)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
тарбахва́т, ‑а, М ‑хвале, м.
Разм. Той, хто хапае і прысвойвае сабе; сквапны чалавек, хабарнік. Сілівону Сяргеевічу рабілася прыкрай .. гутарка з чалавекам, якога ён і раней не вельмі паважаў, лічачы яго за спрытнага тарбахвата, які не прапускаў ніводнай магчымасці, каб дзе што ўхапіць.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
grafter
[ˈgræftər]
n.
1) той, хто прышчэ́плівае
2) ха́барнік -а m., ха́барніца f.; махля́р -а́m., махля́рка f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ліхвя́рм. (той, хтобярэвысокіяпрацэнтызапазычаныягрошы) Wúcherer m -s, -; bestéchlicher Mensch (хабарнік)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
абдзіра́ла, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай (‑аю), ж.
1.Разм. Той (тая), хто вымагае непамерную цану, плату; хабарнік, махляр, круцель. «Абдзірала, міраед», — бурчаў дзед на папа.Якімовіч.[Лабановіч:] — Затое ж у настаўніка сумленне чыстае: гэта не абдзірала-ўраднік, не прыстаў і не валасны пісар.Колас.
2.м. Від матыля, які аб’ядае лісце і пупышкі пладовых дрэў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)