windfall [ˈwɪndfɔ:l] n.

1. апа́дак

2. нечака́ная ўда́ча; усме́шка шча́сця; спа́дчына, што з не́ба звалі́лася

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wistful [ˈwɪstfəl] adj.

1. задуме́нны (выгляд)

2. су́мны, сму́тны, тужлі́вы, журбо́тны (погляд, усмешка і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

асвятлі́ць, -вятлю́, -ве́тліш, -ве́тліць; -ве́тлены; зак.

1. каго-што. Зрабіць светлым; накіраваць святло на каго-, што-н.; напоўніць святлом.

А. памяшканне.

Усмешка асвятліла твар хлопчыка (перан.).

2. перан., што. Растлумачыць, падрабязна расказаць пра што-н.

А. падзеі дня.

А. пытанне.

|| незак. асвятля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. асвятле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́мслівы, ‑ая, ‑ае.

Схільны да помсты. Лявон Нарбутовіч быў чалавек злапомны і помслівы. Чарнышэвіч. // Які выражае помсту. З.. [Цімохавага] твару.. не сыходзіць усмешка, зларадная, помслівая ўсмешка. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tremulous [ˈtremjələs] adj. lit.

1. дрыжа́чы (голас, рука)

2. трапяткі́, нясме́лы, баязлі́вы (позірк, усмешка і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

абагрэ́ць, ‑грэю, ‑грэеш, ‑грэе; зак., каго-што.

Зрабіць цёплым, сагрэць што‑н. Абагрэць рукі. □ Сёння я незвычайна радасны, Ну, не хлопец — усмешка адна: Цеплынёю дваццаціградуснай Абагрэла мяне вясна. Бураўкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ухмы́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Разм. Тое, што і усмешка. Добрай ухмылкай засвяціўся твар санітаркі. Грахоўскі. На тварах тых, хто сядзеў на першых лаўках, Шыковіч убачыў хітрыя ўхмылкі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

smile​1 [smaɪl] n. усме́шка;

give smb. a smile усміхну́цца каму́-н.

♦

be all smiles быць ве́льмі шчаслі́вым; свяці́цца ад усме́шкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

błyskać

błyska|ć

незак. бліскаць;

uśmiech błyskać — усмешка свеціцца (ззяе)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

злара́дны, ‑ая, ‑ае.

Схільны да зларадства. Зларадны чалавек. // Які заключае ў сабе злую радасць пры няшчасці другіх. Буйства пажару знаходзіла жывое водгулле ў Цімохавай душы... З яго твару, афарбаванага баграю агнёў, не сходзіць усмешка, зларадная, помслівая ўсмешка. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)