Brúchstück

n -(e)s, -e

1) абло́мак; аскалёпак

2) уры́вак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Fragmént

n -(e)s, -e

1) фрагме́нт, уры́вак

2) абло́мак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

passage [ˈpæsɪdʒ] n.

1. прахо́д, прае́зд; пералёт; пла́ванне;

They were denied passage through the occupied territory. Iм адмовілі ў пераходзе праз акупаваную тэрыторыю.

2. прахо́д, калідо́р

3. адабрэ́нне, правядзе́нне, зацвярджэ́нне (закона)

4. уры́вак;

a passage from the Bible уры́вак з Бі́бліі

5. anat. прахо́д, прато́ка;

the bile passage жо́ўцевая прато́ка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ustęp, ~u

м.

1. абзац;

2. урывак, фрагмент;

3. прыбіральня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тыра́да

(фр. tirade, ад іт. tirade)

доўгая фраза, урывак прамовы, шматслоўная рэпліка, сказаная ў прыўзнятым тоне.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

супаста́віць, ‑стаўлю, ‑ставіш, ‑ставіць; зак., што.

Параўнаць з чым‑н. або паміж сабой, узаемна суадносячы што‑н. Дастаткова супаставіць .. урывак з верша Багдановіча «Лясун» з купалаўскім «Чорным богам», каб убачыць адрозненні мэтавых установак паэтаў. Ярош. Хіба мастацкае слова не выклікае ў нас жадання супаставіць жыццёвыя з’явы, зрабіць свае вывады? Шкраба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

excerpt

1. [ˈeksɜ:rpt]

n.

уры́вак -ўку m.; вы́нятка f.; цыта́та f.

2. [ekˈsɜ:rpt]

v.t.

выбіра́ць (вы́цягі, уры́ўкі), цытава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

фрагме́нт

(лац. fràgmentum = абломак, кавалак)

частка твора мастацтва (карціны, скульптуры), урывак тэксту, музычнага твора (напр. ф. антычнай скульптуры, ф. рамана, ф. балета).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Áusschnitt

m -(e)s, -e

1) вы́раз, вы́кат, вы́крайка

2) дэкальтл

3) уры́вак

4) матэм. се́ктар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

фрагме́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Асобная частка, урывак якога‑н. кампазіцыйнага цэлага (звычайна пра творы мастацтва). Фрагменты насценных роспісаў. □ Відны [на карціне] фрагменты драўлянай сядзібы і карчмы з заезным дваром за масіўнай сцяной. «Помнікі». Пейзажныя фрагменты ў вершах Танка перыяду «Нашай волі» падпарадкаваны грамадскай тэме. У. Калеснік. У старадаўняй Русі летапісы.. вяліся ва ўсіх колькі-небудзь значных гарадах, але ад Полацкага летапісання.. асталося толькі некалькі фрагментаў у складзе Іпатаўскага летапісу. «Полымя».

[Ад лац. fragmentum — абломак, кавалак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)