та́ра, ‑ы, ж.

1. Тое, у чым захоўваецца або перавозіцца тавар (мяшкі, бочкі, скрынкі і пад.); упакоўка. Шкляная тара. □ У кузні звінела сталь, час ад часу каля нафтабазы бразгатала тара для гаручага. Паслядовіч. Горы пустой тары ляжалі ля свірна воддаль ад завода. Чарнышэвіч.

2. Спец. Вага ўпакоўкі. // Вага машыны, вагона, у якіх перавозіцца тавар.

[Іт. tara з араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

та́ра

(іт. tara, ад ар. tarha = вылічэнне)

упакоўка для тавараў, грузаў (мяшкі, скрынкі, бочкі і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Та́ра 1 ’ўпакоўка тавару’, ’вага ўпакоўкі’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк.). З ням. Tára ’тара; упакоўка; вага ўпаковачнага матэрыялу’, якое з італ. tara ’тара; зніжка, вылік, адлічэнне’ < араб. ṭarḥ ’зніжка, вылік, адлічэнне’ < ṭáraḥa ’ён адсунуў, адклаў’ (Фасмер, 4, 20; ЕСУМ, 5, 517; Чарных, 2, 228; Голуб-Ліер, 477).

Та́ра 2 ’плыток для пераезду’ (ТС). Гл. тар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Áufmachung

f -, -en

1) афармле́нне, во́нкавы вы́гляд

2) камерц. упако́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

packing

[ˈpækɪŋ]

n.

1) упако́ўка, закарко́ўка f.; ушчыльне́ньне (матэрыя́л) n

2) нарыхто́ўка мя́са, садавіны́, гаро́дніны для про́дажу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wrapper

[ˈræpər]

n.

1) упако́ўшчык -а m.

2) упако́ўка f.

3) абго́ртка, бандэро́ль f.

4) хала́т -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Umhüllung

f -, -en

1) абало́нка

2) упако́ўка

3) тэх. абшыўка, пакрыццё

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Páckung

f -, -en

1) упако́ўка

2) тэх. пракла́дка

3) мед. абго́ртванне, уху́тванне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

та́ра ж. камерц.

1. (упакоўка) Tára f -, -ren, Verpáckung f -, -en;

2. (вага ўпакоўкі) Táragewicht n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уку́порка ж.

1. упако́ўка, -кі ж.; неоконч. упако́ўванне, -ння ср.;

2. затыка́нне, -ння ср.; закарко́ўванне, -ння ср.; зашпунто́ўванне, -ння ср.; см. уку́поривать;

3. (материал) заты́чка, -кі ж.; закарко́ўка, -кі ж.; зашпунто́ўка, -кі ж.; шпунт, род. шпу́нта м.; ко́рак, -рка м.;

4. (тара) упако́ўка, -кі ж.;

деревя́нная уку́порка драўля́ная ўпако́ўка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)