уліва́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да уліцца.

2. Зал. да уліваць (гл. уліць у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́хнуць², -ну, -неш, -не; -ні; зак. і аднакр. (разм.).

1. гл. бухаць.

2. Бухнуцца.

Б. з печы на падлогу.

3. Уліць, усыпаць, укінуць адразу ў вялікай колькасці.

Б. жменю солі ў місу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уплю́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што і чаго.

Разм. Плюхнуўшы, уліць чаго‑н. у што‑н. Уплюхнуць вады ў місу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

улі́ты прям., перен. вли́тый; см. улі́ць;

◊ як улі́ты (сядзі́ць) — как влито́й (сиди́т)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уліва́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. уліваць — уліць (у 1, 2 знач.).

2. Увядзенне пад скуру або ў вену лекавых раствораў. Уліванне глюкозы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

убу́хаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што і чаго (разм.).

Усыпаць, уліць, укласці куды-н. у вялікай колькасці.

У. многа гною ў глебу.

Столькі грошай убухалі за мэблю (перан.: патрацілі).

|| аднакр. убу́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wlać

зак.

1. уліць;

2. komu разм. адлупцаваць каго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

улі́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад уліць (у 1, 2 знач.).

•••

Як уліты — які добра аблягае (пра адзенне, абутак). Твар [Пракопа] чыста паголены, .. гарнітур на ім ляжыць, як уліты. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакулі́ць, -улю́, -у́ліш, -у́ліць; -у́лены; зак. (разм.).

1. каго-што. Перавярнуць уверх дном, нізам або паваліць набок, на спіну.

П. човен.

2. каго-што цераз каго-што. Нагнуўшы, перакінуць цераз каго-, што-н.

П. цераз борт.

3. што. Выпіць да дна.

П. чарку.

|| незак. пераку́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прытулі́ць, -улю́, -у́ліш, -у́ліць; -у́лены; зак.

1. каго-што. Шчыльна або з пяшчотай прыціснуць, прыхіліць да сябе.

П. трубку да вуха.

П. дзіця да грудзей.

2. каго (што). Даць прытулак (у 1 знач.), узяць пад сваю апеку.

П. сірот.

|| незак. прыту́льваць, -аю, -аеш, -ае і прытуля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)