азначэнне​2 назоўнік | ніякі род

У граматыцы: даданы член сказа, які абазначае прымету, уласцівасць, якасць або іншую адзнаку прадмета.

  • Дапасаванае а.

|| прыметнік: азначальны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

камячыцца дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Мець уласцівасць рабіцца мятым, ператварацца ў камякі.

    • Папера лёгка камечыцца.

  2. Збірацца ў складкі, мяцца.

|| закончанае трыванне: пакамячыцца і скамячыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Ártung

f -, -en уласці́васць; канстыту́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Materiáleigenschaft

f -, -en уласці́васць матэрыя́лу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

атрыбу́т, -а, М -бу́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Неабходная, пастаянная характэрная прымета, уласцівасць чаго-н., прыналежнасць (кніжн.).

2. У граматыцы: тое, што і азначэнне.

|| прым. атрыбуты́ўны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

Charákterbeschaffehneit

[ka-]

f -, -en уласці́васць хара́ктару, но́раў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

драпацца дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Мець уласцівасць драпаць.

    • Кошка драпаецца, асцярожна.

  2. Наносіць драпіны адзін аднаму.

  3. Скрэбціся лапамі, зубамі, шукаючы магчымасці пранікнуць куды-н.

    • Мышы драпаюцца пад падлогай.
    • Сабака драпаецца ў дзверы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

гравітацыя назоўнік | жаночы род

  1. Сусветнае прыцягненне; уласцівасць матэрыі, якая выяўляецца ва ўзаемным прыцягненні ўсіх цел.

  2. Метад узбагачэння карысных выкапняў, заснаваны на адрозненні шчыльнасці мінералаў і пустой пароды.

|| прыметнік: гравітацыйны.

  • Гравітацыйная энергія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

мацунак назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

  1. Уласцівасць моцнага; моц, трываласць.

    • У віне мацунку 10 градусаў.
    • Мароз набірае м.

  2. Трываласць адзення, абутку, матэрыі.

    • М. матэрыі.

  3. Яда, якой можна падсілкавацца, падмацаваць сілы.

    • Жытні хлеб — здаровы м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Вале́нтнасць ’уласцівасць атама далучаць іншыя атамы’ (КТС). З рус. валентность (Крукоўскі, Уплыў, 89).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)