Materiáleigenschaft

f -, -en уласці́васць матэрыя́лу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Ártung

f -, -en уласці́васць; канстыту́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Charákterbeschaffehneit

[ka-]

f -, -en уласці́васць хара́ктару, но́раў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

драпацца дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Мець уласцівасць драпаць.

    • Кошка драпаецца, асцярсжна.

  2. Наносіць драпіны адзін аднаму.

  3. Скрэбціся лапамі, зубамі, шукаючы магчымасці пранікнуць куды-н.

    • Мышы драпаюцца пад падлогай.
    • Сабака драпаецца ў дзверы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

гравітацыя назоўнік | жаночы род

  1. Сусветнае прыцягненне; уласцівасць матэрыі, якая выяўляецца ва ўзаемным прыцягненні ўсіх цел.

  2. Метад узбагачэння карысных выкапняў, заснаваны на адрозненні шчыльнасці мінералаў і пустой пароды.

|| прыметнік: гравітацыйны.

  • Гравітацыйная энергія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

мацунак назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

  1. Уласцівасць моцнага; моц, трываласць.

    • У віне мацунку 10 градусаў.
    • Мароз набірае м.

  2. Трываласць адзення, абутку, матэрыі.

    • М. матэрыі.

  3. Яда, якой можна падсілкавацца, падмацаваць сілы.

    • Жытні хлеб — здаровы м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Вале́нтнасць ’уласцівасць атама далучаць іншыя атамы’ (КТС). З рус. валентность (Крукоўскі, Уплыў, 89).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

quality​1 [ˈkwɒləti] n.

1. я́касць, гату́нак; уласці́васць;

adequate quality дабрая́каснасць;

low/high quality ні́зкая/высо́кая я́касць;

premium/prime quality вышэ́йшая я́касць

2. я́касць, уласці́васць, адзна́ка, характэ́рная асаблі́васць, прыме́та;

You need special qualities to work as a nurse. Каб працаваць медыцынскай сястрой, вам патрэбна мець пэўныя асабістыя якасці.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

atrybut, ~u

м. атрыбут; характэрная прымета (адзнака, уласцівасць)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ма́зкасць ’уласцівасць мазлівага’ (ТСБМ) — новаўтварэнне ад мазкі і суф. ‑асц‑ь (Сцяцко, Афікс. наз., 137).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)