укла́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. укладваць — укласці ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укла́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да укласці ​1 (у 1–7 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закілза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Укласці каню цуглі ў рот. Закілзаць каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заканвертава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Укласці ў канверт і заклеіць. Заканвертаваць паперы для адпраўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укла́дзены I

1. уло́женный;

2. уло́женный, вы́ложенный;

3. уло́женный;

4. в разн. знач. вло́женный;

1-4 см. укла́сці I

укла́дзены II соста́вленный; см. укла́сці II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уклада́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто ўкладае (гл. укласці²) што-н.

У. слоўніка.

У. хрэстаматыі (аўтар, які падбірае тэксты).

|| ж. уклада́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. уклада́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

убу́хаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што і чаго (разм.).

Усыпаць, уліць, укласці куды-н. у вялікай колькасці.

У. многа гною ў глебу.

Столькі грошай убухалі за мэблю (перан.: патрацілі).

|| аднакр. убу́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

угаці́ць, угачу́, угаці́ш, угаці́ць; угаці́м, угаціце́, угаця́ць; уга́чаны; зак., што ў што.

1. Выкарыстаць для гачэння, укласці ў гаць.

2. Зрасходаваць усё ці вялікую колькасць чаго-н. (разм.).

У. усё масла ў кацёл.

|| незак. уга́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інвестава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е, -ту́й, -тава́ны і інвесці́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што (спец.).

Укласці (укладваць) капітал у прадпрыемства з мэтай атрымання прыбытку.

|| наз. інвесці́раванне, -я, н. і інвесты́цыя, -і, ж.; прым. інвестыцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інвесці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Укласці (укладваць) капітал у якое‑н. прадпрыемства ў сваёй краіне або за мяжой з мэтай атрымання прыбытку.

[Ад лац. investire — апранаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)