укаране́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. укараняць — укараніць і стан паводле знач. дзеясл. укараняцца — укараніцца. Укараненне перадавой тэхнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ugruntować

зак. умацаваць; укараніць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

укаранёны

1. укоренённый;

2. перен. укоренённый, внедрённый; насаждённый;

1, 2 см. укарані́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укаране́нне ср.

1. укорене́ние;

2. перен. укорене́ние, внедре́ние; насажде́ние;

1, 2 см. укарані́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

германізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.

Укараніць (укараняць), звычайна шляхам прымусу, нямецкую мову і культуру ў якой‑н. краіне, выцясняючы мову карэннага насельніцтва; анямечыць (анямечваць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хімізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Укараніць (укараняць) дасягненні хіміі і хімічных метадаў апрацоўкі рэчываў у тэхніцы, прамысловасці і сельскай гаспадарцы. Хімізаваць сельскую гаспадарку. // Падвяргаць хімізацыі. Хімізаваць глебу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтаматызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

1. Выкарыстаць (выкарыстоўваць), укараніць (укараняць) аўтаматычныя прыборы, прыстасаванне машыны ў вытворчасці. Аўтаматызаваць тэхналагічны, працэс.

2. Зрабіць (рабіць) аўтаматычным (у 2 знач.). Аўтаматызаваць рухі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укараня́ць несов.

1. с.-х. укореня́ть;

2. перен. укореня́ть, внедря́ть; (распространять — ещё) насажда́ть; см. укарані́ць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wprowadzić

зак.

1. увесці; прывесці;

2. увесці; укараніць; ажыццявіць;

wprowadzić w życie — ажыццявіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

насади́ть​I сов.

1. насадзі́ць, мног. панаса́джваць; см. наса́живать​I;

2. перен. (внедрить) насадзі́ць; (укоренить) укарані́ць; (ввести) заве́сці, уве́сці; (распространить) пашы́рыць, распаўсю́дзіць; см. насажда́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)