pique​2 [pi:k] v. fml крану́ць, абра́зіць, укало́ць (гордасць, самалюбства)

♦

pique smb.’s interest, curiosity выкліка́ць, распа́льваць чыю́-н. ціка́ўнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

уко́латы

1. уко́лотый; нако́лотый;

2. перен. уко́лотый, уязвлённый;

3. вко́лотый; во́ткнутый;

1-4 см. укало́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zakłuć

зак.

1. закалоць;

zakłuć sztyletem — закалоць кінжалам;

2. укалоць;

zakłuć palec igłą — укалоць палец іголкай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ukłuć

зак.

1. укалоць;

2. укусіць, уджаліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dogadać

зак.

1. komu уразіць; укалоць каго;

2. дагаварыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

уколо́ть сов., прям., перен. укало́ць;

я уколо́л ру́ку я ўкало́ў руку́;

замеча́ние его́ уколо́ло заўва́га яго́ ўкало́ла;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уко́лваць несов.

1. ука́лывать; (ранить — ещё) нака́лывать;

2. перен. (обижать) ука́лывать, уязвля́ть;

3. вка́лывать; втыка́ть;

1-3 см. укало́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Праману́ць 1 ’баднуць, укалоць рагамі’ (ваўк., Сл. ПЗБ). З літ. praniauti ’пракалоць’ (Грынавяцкене, там жа).

◎ Праману́ць 2 ’панадзіцца, узяць за моду’ (слонім., Нар. словатв.), прамяніць ’прывыкаць’ (Грынавяцкене і інш., LKK, 16. 186), прамацацца ’панадзіцца’ (шальч., Сл. ПЗБ). прамакаць ’тс’ (астрав., Сл. ПЗБ). З літ. pra(si)manyti ’выдумаць, надумаць’ < manyti ’думаць, меркаваць, мець намер’: гл. Лаўчутэ, Балтизмы, 71.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уко́л, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. уколваць — укалоць (у 1 знач.).

2. Упырскванне чаго‑н. пад скуру, ін’екцыя. Доктар, які прыехаў неўзабаве пасля званка, зрабіў дзеду ўкол і загадаў сабраць яго ў бальніцу. Хомчанка.

3. Разм. Уколатае месца. Пакласці грэлку на ўкол.

4. перан. Заўвага, учынак, якія прычыняюць непрыемнасці, крыўдзяць, абражаюць каго‑н. Кожная .. сустрэча [Вольгі і Сашы] суправаджалася ўзаемнымі ўколамі. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dociąć

зак.

1. дарэзаць; падрэзаць;

2. сцебануць; хвастануць;

3. перан. даняць, укалоць, з’едліва сказаць, уесці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)