ото́бранный

1. узя́ты, забра́ны, мног. пазабіра́ны; (насильно) адабра́ны, мног. паадбіра́ны;

2. (выбранный) адабра́ны, мног. паадбіра́ны, вы́браны, мног. павыбіра́ны;

3. (о показаниях) узя́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поче́рпнутый

1. зачэ́рпаны;

2. пачэ́рпнуты; узя́ты; запазы́чаны, пераня́ты; см. почерпну́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дваро́вы, -ая, -ае.

1. Які адносіцца да хаты, сядзібы, знаходзіцца на двары¹ (у 1 і 2 знач.).

Дваровыя пабудовы.

2. Прыгонны, узяты ў панскі двор для абслугоўвання памешчыка (пра сялян) (гіст.).

Дваровыя людзі.

Флігель для дваровых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wzięty

1. узяты;

2. папулярны; модны; прызнаны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прыкупны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які прыкупілі ў дадатак да чаго‑н.; прыкуплены. Прыкупная зямля.

2. Узяты ў прыкуп. Прыкупныя карты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ваеннапало́нны ’ваеннаслужачы, узяты ў палон’ (КТС). Калька з рус. военнопленный (Крукоўскі, Уплыў, 132).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

при́нятый

1. прич. прыня́ты; (взятый) узя́ты; (подхваченный) падхо́плены, падхва́чаны;

2. прич. (встреченный) сустрэ́ты, узя́ты; см. принима́ть​ 1, 2;

3. прил. прыня́ты; заве́дзены; (общепринятый) агульнапрыня́ты; (обычный) звыча́йны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грані́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць гранічнага (у 2 знач.). Кампазіцыя твора да гранічнасці простая: узяты пэўны адрэзак часу, і на яго працягу паслядоўна разгорнуты падзеі. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пало́ннік, ‑а, м.

Разм. Чалавек, які знаходзіцца ў палоне (у 1 знач.), узяты ў палон; палонны. Станцыя канчалася. .. Булякін здаў свайго палонніка дзяжурнаму салдату. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

trophy [ˈtrəʊfi] n.

1. прыз, узнагаро́да;

medals and trophies меда́лі і прызы́

2. трафе́й, здабы́ча;

taken as a war trophy узя́ты як вае́нны трафе́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)