вы́крык, ‑у, м.

Гучны адрывісты вокліч, крык. Шум, жарты, вясёлыя выкрыкі поўнага задавальнення поўнілі лазню. Колас. Хутка пачуліся грозныя выкрыкі стражнікаў: «Шырэй дарогу! Шырэй! Убок! Убок!» Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sideways

[ˈsaɪdweɪz]

adv., adj.

убок, бо́кам; ухі́лісты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дэкліна́тар

(ад лац. declmare = адводзіць убок)

прыбор для вызначэння магнітнага адхілення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

skid​2 [skɪd] v. буксава́ць; зано́сіць убо́к;

The car skidded. Машыну занесла ўбок.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wéglegen

vt адкла́дваць (убок)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fórtlegen

vt адклада́ць убо́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адвява́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Адхіляць, адносіць убок павевам ветру, веяннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адве́сіць, -ве́шу, -ве́сіш, -ве́сіць; -ве́шаны; зак., што.

Адкрыць што-н. завешанае; зняць або адсунуць убок тое, чым было што-н. завешана.

А. акно.

◊

Адвесіць губы (разм., неадабр.) — надзьмуцца, пакрыўдзіцца.

|| незак. адве́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паадстаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Адставіць, адсунуць убок усё, многае. Паадстаўляць крэслы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пага́слы, ‑ая, ‑ае.

Які пагас. Пастух змоўк і адкінуў убок пагаслую папяросу. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)