Verbum

прынц, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тытул члена каралеўскага дома (у Заходняй Еўропе), а таксама асоба, якая носіць гэты тытул.

|| ж. прынцэ́са, -ы, мн. -ы, -цэ́с.

хан, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тытул манарха, феадальнага правіцеля ў некаторых цюркскіх і мангольскіх народаў, а таксама асоба, якая мае гэты тытул.

|| прым. ха́нскі, -ая, -ае.

эмі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тытул правіцеля, князя ў некаторых мусульманскіх краінах Усходу і Афрыкі, а таксама асоба, якая мае гэты тытул.

|| прым. эмі́рскі, -ая, -ае.

граф, -а, мн. гра́фы, -аў, м.

Дваранскі тытул, вышэйшы за баронскі, а таксама асоба, якая носіць гэты тытул.

|| ж. графі́ня, -і, мн. -і, -фінь.

|| прым. гра́фскі, -ая, -ае.

архіепі́скап, -а, мн. -ы, -аў, м.

Епіскап, які вядзе нагляд за некалькімі епархіямі; наогул ганаровы тытул епіскапа, а таксама асоба, якая мае гэты тытул.

|| прым. архіепі́скапскі, -ая, -ае.

баро́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Дваранскі тытул, ніжэйшы за графскі, а таксама асоба, якая мае такі тытул.

|| ж. баране́са, -ы, мн. -ы, -не́с.

|| прым. баро́нскі, -ая, -ае.

Б. замак.

ге́рцаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Тытул вышэйшага дваранства або ўладарных князёў у краінах Заходняй Еўропы, а таксама асоба, якая мае гэты тытул.

|| ж. герцагі́ня, -і, мн. -і, -гінь.

|| прым. ге́рцагскі, -ая, -ае.

князь, -я, мн. князі́, -ёў, м.

1. Правадыр войска і правіцель феадальнай манархічнай дзяржавы або асобнага ўдзельнага княства.

Полацкі к.

2. Тытул такіх асоб, які перадаваўся ў спадчыну або прысвойваўся царом як узнагарода, а таксама асоба, якая мела такі тытул.

|| пагард. князёк, -зька́, мн. -зькі́, -зько́ў, м.

|| прым. кня́жацкі, -ая, -ае.

К. палац.

К. тытул.