typical [ˈtɪpɪkl] adj.

1. тыпо́вы;

a typical Scotsman тыпо́вы шатла́ндзец

2. (of) характэ́рны (для);

It is typical of him to forget. Яму ўласціва забывацца на ўсё;

in a typical way/manner тыпо́ва, характэ́рна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

класі́чны, -ая, -ае.

1. гл. класіцызм.

2. Які з’яўляецца класікам (у 1 знач.); створаны класікам, класікамі.

Беларускі к. пісьменнік.

Руская класічная літаратура.

3. Які мае адносіны да старажытнай грэка-рымскай культуры; антычны.

Класічная трагедыя.

Класічныя мовы.

4. Звязаны з вывучэннем антычных моў і літаратур.

Класічная філалогія.

5. Тыповы, характэрны.

К. прыклад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

continental [ˌkɒntɪˈnentl] adj.

1. кантынента́льны; тыпо́вы для Еўро́пы, выключа́ючы Брыта́нскія астравы́

2. тыпо́вы для кантыне́нта/мацерыка́;

a continental climate кантынента́льны клі́мат;

a continental breakfast лёгкае сне́данне (кава з булачкай);

a continental quilt BrE падшыва́ная ко́ўдра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

патагнамані́чны

(ад пата- + гр. gnomikos = павучальны)

характэрны, тыповы для дадзенай хваробы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

klássisch

a

1) класі́чны

2) класі́чны, тыпо́вы, узо́рны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

textbook

[ˈtekstbʊk]

1.

n.

падру́чнік -а m.

2.

adj.

тыпо́вы, станда́ртны, агульнапрыня́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

characteristic​2 [ˌkærəktəˈrɪstɪk] adj. (of) тыпо́вы; характэ́рны, уласці́вы;

with his chara cteristic enthusiasm з уласці́вым яму́ энтузія́змам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Віслагу́бец ’чалавек з тоўстымі абвіслымі губамі’ (глус., Янк. Мат.). Да ві́слы (гл.) і губы + суф. ‑ец (< ‑ьcь). Сюды ж віслагу́бы і віслагу́буй (Янк. Мат.). Канчатак ‑уй — тыповы палескі пераход ы → у.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

куду́​2

(інд. kudu)

дэкаратыўны элемент у форме падковападобнай аркі, тыповы для індыйскай архітэктуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

okazowy

okazow|y

1. узорны, прыкладны, рэкламны;

2. тыповы;

okazowy przykład — тыповы прыклад;

egzemplarz ~y — абавязковы экзэмпляр;

bydło ~e — паказная (выстаўная) жывёла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)