Verbum

самаспакушэ́нне, -я, н. (кніжн.).

Самападман, беспадстаўная ўпэўненасць у тым, што ўсё добра, паспяхова.

Пустое с.

словаўжыва́нне, -я, н.

Ужыванне слоў у мове ў тым ці іншым значэнні.

Правільнае літаратурнае с.

пагато́ў, прысл.

Тым больш.

Калі ты гэтага не здолеў зрабіць, то ён і п. не зробіць.

інтэр...¹, прыстаўка.

Утварае назоўнікі і прыметнікі з тым жа знач., што між..., паміж..., напр.: інтэргранула, інтэрвакальны, інтэркансанантны.

самазаспакае́нне, -я, н.

Легкадумная ўпэўненасць, уяўнае заспакаенне сябе тым, што ўсё ідзе добра.

Няма падстаў для самазаспакаення.

уключа́ючы, прыназ. з Р.

У тым ліку і..., разам з кім-, чым-н.

Сабраліся ўсе, у. малых.

распая́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -я́ецца; зак.

Расплавіцца на тым месцы, дзе спаяны.

|| незак. распа́йвацца, -аецца.

прэм’е́р-міні́стр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Кіраўнік урада большасці краін свету, у тым ліку ў Рэспубліцы Беларусь.