Verbum

трохто́мнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Твор або збор твораў у трох тамах.

тры, трох, тром, трыма́, (аб) трох, ліч. кольк.

1. Лік, лічба і колькасць 3.

На т. дні.

2. Тое, што і тройка (у 2 знач.).

За сачыненне атрымаў т.

|| парадк. трэ́ці, -яя, -яе (да 1 знач.).

жаро́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.

Маладая кабыла (да трох гадоў).

трайні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Прадмет, які мае тры аднародныя часткі або складаецца з трох частак.

Паляўнічы т. (трохстволка).

2. Мера або прадмет, якія складаюцца з трох аднолькавых адзінак, частак.

Дошка-т.

|| прым. трайніко́вы, -ая, -ае.

утро́х, прысл.

У колькасці трох чалавек (толькі пра мужчын ці толькі пра жанчын).

Пойдзем касіць у.

трохчле́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Алгебраічны выраз, які складаецца з трох адначленаў.

|| прым. трохчле́нны, -ая, -ае.

дратава́ны, -ая, -ае (разм.).

Звіты з трох палосак сырамятнай скуры або тонкіх тугіх вяровачак (пра пугу).

Дратаваная пуга.

трохты́сячны, -ая, -ае.

1.

Ліч. парадк. да тры тысячы.

2. Які складаецца з трох тысяч адзінак.

Т. атрад.

трохко́лерны, -ая, -ае.

Які мае ў сваёй афарбоўцы тры колеры або складаецца з трох частак розных колераў.

Т. сцяг.