трагі́зм

(ад гр. tragikos = трагічны)

1) трагічная аснова мастацкага твора;

2) безвыходнасць, трагічнае становішча.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тра́гік

(гр. tragikos = трагічны)

1) акцёр, які выконвае трагічныя ролі;

2) уст. аўтар трагедыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

katastrofalny

katastrofaln|y

катастрафічны, трагічны;

~a sytuacja — катастрафічная сітуацыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tragiczny

tragiczn|y

трагічны;

wyglądasz ~ie! — разм. ты жахліва выглядаеш!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

trágisch

1.

a трагі́чны

2.

adv трагі́чна

etw. ~ néhmen* — трагі́чна ўспрыма́ць што-н., балю́ча рэагава́ць на што-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

трагі́зм

(фр. tragisme, ад гр. tragikos = трагічны)

1) трагічная аснова мастацкага твора;

2) безвыходнасць, цяжкасць душэўнага стану, што прыводзіць да катастрофы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

трагікаме́дыя

(ад гр. tragikos = трагічны + камедыя)

1) драматычны твор, у якім спалучаюцца характэрныя рысы трагедыі і камедыі;

2) перан. гісторыя, падзея, становішча, у якім да сумнага прымешваецца смешнае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ГАДЗІ́ЕЎ Сека Куцрыевіч

(1855 ці 1857, с. Н. Ганісі, Грузія — 3.8.1915),

асецінскі пісьменнік; родапачынальнік асецінскай прозы. У апавяданнях «Маці і сын», «Айса», «Арагвійскі князь Нугзар Эрыставі», «Залда», «Азау», «Жанчына ў жалобе» і інш. жыццё асецінскага сялянства на пач. 20 ст., трагічны лёс жанчыны-гаранкі. Адметныя рысы яго творчасці — матывы свабодалюбства, сувязь з фальклорам.

т. 4, с. 420

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

трагікаме́дыя

(ад гр. tragikos = трагічны + komodia = камедыя)

1) драматычны твор, у якім спалучаюцца характэрныя рысы трагедыі і камедыі;

2) перан. гісторыя, падзея, становішча, у якіх да сумнага прымешваецца смешнае.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

жахлі́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які выклікае жах, вельмі страшны. Не забыць пра жахлівыя рэчы: Мерцвякоў адубелых пласты, Узарваныя хаты, масты. Броўка. // Роспачны, поўны жаху. І енк, і плач, калёс засмягшых скрып,.. — Усё злівалася ў жахлівы крык. Танк. // Вельмі цяжкі, пакутлівы, трагічны. Жахлівая смерць. Жахлівае здарэнне. // Разм. Вельмі дрэнны. Жахлівая дарога.

2. Вельмі моцны (пра ступень інтэнсіўнасці чаго‑н.), крайні ў сваім праяўленні. Смешнай і разам з тым жахлівай іроніяй гучаў плакат. Мікуліч. Пан Вальвацкі.. прагуляў.. усё, што маглі даць яму некалькі маёнткаў пры жахлівай эксплуатацыі парабкаў і падзённікаў. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)