цётка назоўнік | жаночы род

  1. Бацькава або матчына сястра; жонка дзядзькі.

  2. Жанчына — наогул (часцей пажылая; размоўнае).

|| ласкальная форма: цётачка і цётухна.

|| прыметнік: цётчын.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

медсестра́ (медици́нская сестра́) медсястра́, -ры́ ж. (медыцы́нская сястра́).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

first cousin [ˌfɜ:stˈkʌzn] n. стрые́чны брат; стрые́чная сястра́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

медсястра, ‑ы, ж.

Медыцынская сястра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міласэрны, ‑ая, ‑ае.

Які выяўляе міласэрнасць; схільны рабіць дабро. Міласэрны чалавек. // Які з’яўляецца вынікам міласэрнасці. Міласэрны ўчынак.

•••

Міласэрная сястра гл. сястра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cousin [ˈkʌzn] n. стрые́чны/дваю́радны брат; стрые́чная/дваю́радная сястра́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

стрыечны (стрэчны) прыметнік

Які знаходзіцца не ў прамым сваяцтве, а ў сваяціве па дзеду ці бабцы з дзецьмі іх сыноў або дочак; дваюрадны.

  • Стрыечная сястра (дачка цёткі ці дзядзькі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Сёструха ‘сястра (дваюрадная, траюрадная і г. д.’)’ (Клім.). Да сёстра < польск. siostra ‘сястра’. Параўн. рус. пск. сестру́ха, сестру́шка ‘дваюрадная або траюрадная сястра’. Гл. таксама сястранец.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

szwagierka

ж.

1. швагерка (сястра жонкі);

2. залвіца (сястра мужа)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

half-sister

зво́дная сястра́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)