Verbum

ку́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. гл. куча.

2. Невялікая група людзей, аб’яднаных агульнымі інтарэсамі.

К. сяброў трымалася асобна.

наве́дацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак.

Зайсці, заехаць да каго-н., куды-н., пабываць дзе-н.

Н. да сяброў.

|| незак. наве́двацца, -аюся, -аешся, -аецца.

разгубі́ць, -гублю́, -гу́біш, -гу́біць; -гу́блены; зак., каго-што.

Пагубляць, растраціць паступова (многіх, многае).

Р. рэчы.

Р. сяброў.

Р. веды.

|| незак. разгу́бліваць, -аю, -аеш, -ае.

адкара́скацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак., ад каго-чаго (разм.).

Пазбегнуць, пазбавіцца чаго-н., адчапіцца ад чаго-н.

Ледзь адкараскаўся ад тваіх сяброў.

|| незак. адкара́сквацца, -аюся, -аешся, -аецца.

схо́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. Тое, што і сход (у 3 знач.; уст., цяпер неадабр.).

2. Збор людзей з якой-н. мэтай.

С. сяброў.

адасо́біцца, -блюся, -бішся, -біцца; зак.

1. Выдзеліцца з агульнага, заняць асобае, ізаляванае становішча.

2. Адмежавацца ад людзей.

А. ад кампаніі сяброў.

|| незак. адасабля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. адасабле́нне, -я, н.