converge

[kənˈvɜ:rdʒ]

1.

v.i.

1) сыхо́дзіцца

2) зьбіра́цца

2.

v.t.

зьбіра́ць у адзі́н пункт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Відацца ’сустракацца, мець сустрэчу, бачыцца’ (Нас., Касп.), рус. видаться, йонаўск. ’быць відочным, віднецца’, арл., варон. ’вітацца’, каз. ’цалавацца пры сустрэчы, растанні’, ст.-рус. видатися ’бачыць адзін аднаго, убачыцца’; ’сыходзіцца для бою, сустракацца ў бітве’, чэш. vidati se ’бачыцца, сустракацца з кім-небудзь’, славац. vidať sa ’тс’; да відзець (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

mixer [ˈmɪksə] n.

1. мі́ксер

2. безалкаго́льны напо́й для прыгатава́ння кактэ́йля

3. :

♦ a good/bad mixer чалаве́к, які́ лёгка/ця́жка сыхо́дзіцца з людзьмі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zusámmengehen

* vi (s)

1) супада́ць, сыхо́дзіцца

únsere Interéssen géhen zusámmen — на́шы інтарэ́сы супада́юць

2) садзі́цца (пра матэрыю)

3) сыхо́дзіцца (збліжацца краямі); зачыня́цца (пра дзверы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zusámmentreten

* vi (s) (zu D) сыхо́дзіцца, збіра́цца (на сход і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сцяка́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да сцячыся.

2. перан. Сыходзіцца, з’язджацца, збірацца ў адно месца (пра людзей). [Начальнік:] — Успомніце, Фадзей Сысоевіч, як па адным прыбывалі ў цэх станкі, як з усіх куткоў горада сцякаліся да нас людзі. Мыслівец. // Паступаючы з розных месцаў, збірацца дзе‑н. Сюды ж [у Тураў] сцякаліся здабыткі працы і промыслаў навакольнага насельніцтва. «Маладосць». Сюды [да партызан] з усяго наваколля сцякаліся весткі пра ворага. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zusámmenfinden

*

1.

vt збіра́ць (да аднаго месца), знахо́дзіць

2.

(sich) збіра́цца, сыхо́дзіцца; пасябрава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zusámmenkommen

* vi (s)

1) сыхо́дзіцца, збіра́цца; (mit j-m) сустра́кацца (з кім-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

тра́льшчык, ‑а, м.

1. Рыбалоўнае судна, забяспечанае траламі (у 1 знач.).

2. Спецыяліст, які кіруе лоўляй рыбы тралам.

3. Ваеннае судна, прызначанае для выяўлення і знішчэння мін тралам (у 3 знач.). А там, дзе вада сыходзіцца з небам, два тральшчыкі ў пошуках мінаў баразнілі хвалі. Карпюк. Дакладна працуе сігнальшчык, — У мора выходзіць тральшчык. Трывожна грукочуць машыны, — Тральшчык ідзе на міны... Лось.

4. Ваенны мінёр на такім судне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zwlekać się

незак.

1. спаўзаць; насілу злазіць;

2. зацягвацца, замаруджвацца;

3. разм. сыходзіцца, збірацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)