су́кін груб., разг.: су́кіны дзе́ці су́чьи (су́кины) де́ти;

с. сын — су́кин сын

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

дзяко́віч м., разг. сын дьячка́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

напрадве́сні, прысл.

На зыходзе зімы, перад самым наступленнем вясны.

Сын прыехаў дамоў н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

хро́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Хросны сын у адносінах да хросных бацькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

карале́віч, -а, мн. -ы, -аў, м. (уст.; нар.-паэт.).

Сын караля (звычайна ў казках).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прыёмыш, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Прыёмны сын або прыёмная дачка.

Узяць прыёмыша.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

рабаця́шчы, -ая, -ае (разм.).

Які любіць працу, многа і добра працуе; старанны.

Р. сын.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

чатырохгадо́вы, -ая, -ае.

1. гл. чатырохгоддзе.

2. Які праіснаваў, пражыў чатыры гады.

Ч. сын.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

папо́віч, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Сын папа; чалавек, які паходзіць з духоўнага роду.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Sohn

m -(e)s, Söhne сын

der verlórene ~ — бібл. блу́дны сын

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)