meritum
н. кніжн. сутнасць;
meritum sprawy — сутнасць справы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
І́снасць ’сутнасць’ (ТСБМ, Бяльк.), ’праўда’ (Інстр. III), істасьць ’сутнасць’ (Касп.), и́стосць ’шчырасць’ (Нас.), параўн. рус. дыял. и́стость ’ісціна; уласцівасць, якасць, стан існага’, и́стоть ’сапраўднасць, сутнасць’. Ст.-бел. истность у першых друкаваных кнігах (Гіст. мовы, 1, 295) з польск. istność ’сутнасць’ ад istny (гл. існы).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
gist [dʒɪst] n. (of) су́тнасць; гало́ўны пункт;
Tell us the gist of the matter. Растлумачце нам сутнасць справы.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
сутьI су́тнасць, -ці ж.;
◊
по су́ти де́ла па су́тнасці.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
квінтэсе́нцыя
(с.-лац. quinta essentia = пятая сутнасць)
аснова, самая сутнасць чаго-н.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Істо́та ’жывы арганізм; чалавек або жывёліна’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах., Гарэц., Др.-Падб.), ’сутнасць, суць’ (Др.-Падб., Гарэц.), исто́та ’сапраўднае становішча чаго-н.’ (Нас.). Рус. дыял. исто́та ’існасць, сутнасць’ (Даль), укр. істо́та ’істота’, польск. istota ’сутнасць, істота’, чэш. jistota ’пэўнасць, дакладнасць’, славен. istota ’ідэнтычнасць’. Ст.-бел. истота ’сутнасць’ (1522 г.) з польск. istota (Булыка, Запазыч.). Слаўскі (1, 470) лічыць прасл. утварэннем з суф. ‑ota ад *jьstъ (гл. існы) з зыходным значэннем ’сапраўднасць, рэчаіснасць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
kwintesencja
ж. квінтэсенцыя; сутнасць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
sedno
н. сутнасць;
sedno sprawy — сутнасць справы;
trafić w (samo) sedno — трапіць у (самую) сутнасць, закрануць самае істотнае
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
павярхо́ўны, -ая, -ае.
Які не дае глыбокага аналізу, не закранае сутнасць чаго-н., несур’ёзны.
Павярхоўнае знаёмства са справамі.
Павярхоўна (прысл.) ведаць што-н.
|| наз. павярхо́ўнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вуалі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак., што.
Наўмысна рабіць што-н. не зусім ясным, зацяняць сутнасць чаго-н.
|| зак. завуалі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны.
У завуаліраванай форме.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)